وقتیکه جنگی ویا شورشی در

وقتیکه جنگی ویا شورشی در گرفت وباز هم عده ای در بدر و اواره شدند و تعدادی تیرباران شدند و عده ای سر از زندان و غرب در اوردند و بازهم شاعری خواهد نوشت ( من باور نمیکنم نه نه من باور نمیکنم مرک خویش را )ان زمان دو باره پلونومی کنفرانسی و کنگره ای تشکیل میدهند و خواهند گفت که بله رفقا ما د رباره شعا رهای خود مانند ملل تحت ستم زیاده روی کردیم و در ایران تضاد اصلی نه نابودی ملت پارس بلکه همکاری با اخوند بود ). روشنفکران چپ این سرزمین بی تعهد ترین و خود فروشترین ادم های روزگارما هستند .انها خود را به ساده گی به لنین به مارکس به محمد به صدام و پول و وعده قدرت میفروشند . انها پیامی برای نوع بشر ندارند و منافع فردی قدرت پرستی را برتر از منافع مردم میدانند .روزگار سوریه عراق و لیبی و افغانستان و ایران به دست همین روشنفکران است .