به تأثیر « هنر» خلقها و ملتها

به شرط اینکه فرهنگ ها آزاد باشند و بتوانند به فعالیت و حیات طبیعی خود ادامه دهند. وگرنه همه ی فرهنگها زیان و ضربه می بینند.

نقد فرهنگها نیز وجود دارد که خود داستان دیگری ست.
زمانی در فرهنگها، قربانی کردن انسان در پیشگاه خدایان رسم بود که از راه « نقد و مبارزه» این رسم برافتاد و جایش را به حیوانات داد که تاکنون نیز ادامه دارد. و اکنون حیوان دوستان به حق با این رسم عقب مانده مبارزه میکنند. و...

فرهنگها مخلوط و ترکیبی از ارزشها و اعمال « مثبت-منفی » هستند.
منفی ها به علت « کهنگی، کمی دانش، و ابتدایی بودن ابزار» پدید آمده ، دوام آورده ، و نیاز به تغییر دارند.
ضرورت زندگی ست که « پیشرفت » از میان موانع منفی راه خود را باز کند. هر چند چیزهای منفی برای ما عزیز باشند. و معمولا نیز « عزیز» اند. و « مقدس».
مانند عمل قربانی کردن انسان در پیشگاه خدایان. که هزاره ها ادامه داشته است.

در عمل « قربانی کردن انسان» تنها فرد قربانی نشده بل « بخشی از پیکر بشریت، تمدن، حیات بشری» ، قربانی شده است.
« روابط انسانی و اجتماعی» بخشی از بشرزمین قربانی شده است.
در چیزهای منفی که امروزه در فرهنگها وجود دارند نیز داستان و تراژدی چنین است. و نه جور دیگر.

ممنوعیت یک قرنی « فرهنگ خلقها در ایران» قربانی کردن فرهنگ اکثریت مردم ایران در پیشگاه خدایان است.
سر بردن این فرهنگ برپای خدایان است.
ضرورت زندگی ست که « این قربانی کردن» منسوخ شود.
هیچ چیز زیباتر از حفظ حیات زیبای« انسان و طبیعت» نیست.