با درود خدمت جناب پسیانلو
اقبال اقبالی
با درود خدمت جناب پسیانلو
در پاسخ به نوشته شما، لازم می دانم به چند نکته اشاره کنم.
1- نوشتید: "حل تفاوت نظرها (اگرهدف باشد)وبخصوس درمباحثات این چنینی ازمسیر گفتوگووارائه فاکت هامیگذرد".
سخن شما بعنوان یک نظریه عام درست است.اما هنگامی که گفتگو با فرهنگ مدارا، سازندگی و معطوف به همگرائی نباشد، آب در شوره زار ریختن است. مقدم بر گفتگو، منش و فرهنگ گفتگوست که نباید از بستر مادی خود جدا شود. ما در جستجوی راه حل آزادیخواهانه، دمکراتیک، لائیک، دادگرانه برای زندگی بهتر ساکنان ایران هستیم. قبل از هر چیز باید قیم مآبی را کنار بگذاریم و حق ایرانیان بعنوان مردمان یک کشور را برسمیت بشناسیم. هر کسی می تواند آنگونه که مایل است بگوید، بنویسد و ...، اما باید بداند که در کجا ایستاده است.
متعلق به گذشته است ویا با زمان تحول یافته و ابدیت (بروز) شده است؟
گفتگو با منش و فرهنگ خصومت گرانه قبیله ای در آستانه قرن 21، هیچ ثمری برای مردم ایران و منافع کوتاه و بلندمدت شان ندارد.
2- نوشتید: "مسئله آلیازی که ازآن صحبت کردید.جوامع ایران به صورت آلیازدرهم دیگرممزوج نیستند".
ونه تنها نیستند بلکه روزبه روزهم (البته به موازات آسیمیله شدن عده ای) اقوام وملیت ها آگاهی های ملی(شمابخوانیدقومی)قویتری پیدامیکنند".
شما در باره آسیمیله شدن مردمان کشوری سخن می گوئید که قرون متمادی میهن شان زیر سلطه آئینی، فرهنگی، سیاسی و نظامی اعراب و ترکان بوده و قربانیان تجاوزات مهاجمین هستند. بنابراین بهتر است دادخواهی را روی مدار جامعه ایرانی و نجات اعضاء خانواده ایرانی متمرکز کنید که از بیداد حکومت اسلامی جان شان به لب رسیده است.
در شرایطی که دیوارهای دینی، فرهنگی، نژادی و قومی در حال فروریزی هسند، خانواده جهانی پیوسته تر میشود، البته که خواست فوری قدرت های جهانی ست که، هزاران قوم، فبیله، دین و آئین چون قارچ رشد کنند تا با جنگ و برادرکشی، گردش صنایع نظامی، غارتگریها و ... در "جهان وحشی" تداوم داشته باشند و جنایات متمدنانه قدرتهای بزرگ را موجه جلوه دهند.
ما با چشنان خود دیدیم که چگونه داعش شیعه پشت سر داعش سنی تاریخ خونبار خود را پنهان کرد و بناحق مقام نخست جنایت و توحش از حکومت اسلامی ایران سلب شد؟!
در همینجا خدمت شما عرض کنم که مسئله کرد دارای خودویژگی های سیاسی، تاریخی و فرهنگی ست که قابل مقایسه با هموطنان ایرانی عرب زبان ما و .. نیست. شما از موضوع کرد و کردستان نمی توانید حکم روند رشد قومگرائی در ایران را نتیجه گیری کنید.
هر چند که حکومت دینی در 38 سال گذشته به هیچ دین، مذهب، ایدئولوژی و سیاستی خارج از دایره اسلام و اسلامیزاسیون رحم نکرد.
شما می دانید که ایرانیان تجاوزهای اعراب و ترکان به کشورشان را در حافظه تاریخی خود حک کرده اند. اکنون هم در آستانه گذر از حکومت اسلامی هستند و حساسیت ملی آنها قابل فهم می باشد. بنابراین بجای همسو شدن با پان ترکان برای ترکیزاسیون ایران ویا همسو شده با شعارهای "الااهواز" در سرزمین "الابختیاری"، کمکی به رهائی، صلح و سعادت ساکنان ایران نمی کند.
در پایان شگفتی خود را نمی توانم پنهان کنم که؛ شعار "کوروش پدر ماست" (صد البته منظور فرهنگ، منش و سیاست کوروش است) آنقدر کوشندگان "اپوزیسیون" را نگران کرد که دوش بدوش حکومتگران علیه شرکت کنندگان پاسارگاد سخن فرمائی فرمودند.
با احترام
2- نوشتید: "مسئله آلیازی که ازآن صحبت کردید.جوامع ایران به صورت آلیازدرهم دیگرممزوج نیستند".
ونه تنها نیستند بلکه روزبه روزهم (البته به موازات آسیمیله شدن عده ای) اقوام وملیت ها آگاهی های ملی(شمابخوانیدقومی)قویتری پیدامیکنند".
شما در باره آسیمیله شدن مردمان کشوری سخن می گوئید که قرون متمادی میهن شان زیر سلطه آئینی، فرهنگی، سیاسی و نظامی اعراب و ترکان بوده و قربانیان تجاوزات مهاجمین هستند. بنابراین بهتر است دادخواهی را روی مدار جامعه ایرانی و نجات اعضاء خانواده ایرانی متمرکز کنید که از بیداد حکومت اسلامی جان شان به لب رسیده است.
در شرایطی که دیوارهای دینی، فرهنگی، نژادی و قومی در حال فروریزی هسند، خانواده جهانی پیوسته تر میشود، البته که خواست فوری قدرت های جهانی ست که، هزاران قوم، فبیله، دین و آئین چون قارچ رشد کنند تا با جنگ و برادرکشی، گردش صنایع نظامی، غارتگریها و ... در "جهان وحشی" تداوم داشته باشند و جنایات متمدنانه قدرتهای بزرگ را موجه جلوه دهند.
ما با چشنان خود دیدیم که چگونه داعش شیعه پشت سر داعش سنی تاریخ خونبار خود را پنهان کرد و بناحق مقام نخست جنایت و توحش از حکومت اسلامی ایران سلب شد؟!
در همینجا خدمت شما عرض کنم که مسئله کرد دارای خودویژگی های سیاسی، تاریخی و فرهنگی ست که قابل مقایسه با هموطنان ایرانی عرب زبان ما و .. نیست. شما از موضوع کرد و کردستان نمی توانید حکم روند رشد قومگرائی در ایران را نتیجه گیری کنید.
هر چند که حکومت دینی در 38 سال گذشته به هیچ دین، مذهب، ایدئولوژی و سیاستی خارج از دایره اسلام و اسلامیزاسیون رحم نکرد.
شما می دانید که ایرانیان تجاوزهای اعراب و ترکان به کشورشان را در حافظه تاریخی خود حک کرده اند. اکنون هم در آستانه گذر از حکومت اسلامی هستند و حساسیت ملی آنها قابل فهم می باشد. بنابراین بجای همسو شدن با پان ترکان برای ترکیزاسیون ایران ویا همسو شده با شعارهای "الااهواز" در سرزمین "الابختیاری"، کمکی به رهائی، صلح و سعادت ساکنان ایران نمی کند.
در پایان شگفتی خود را نمی توانم پنهان کنم که؛ شعار "کوروش پدر ماست" (صد البته منظور فرهنگ، منش و سیاست کوروش است) آنقدر کوشندگان "اپوزیسیون" را نگران کرد که دوش بدوش حکومتگران علیه شرکت کنندگان پاسارگاد سخن فرمائی فرمودند.
با احترام