وقتیکه کودکی بیش نبودم ننه

وقتیکه کودکی بیش نبودم ننه جونم برام قصه میگفت. شبی از شبها تابستان روی بالکن نشسته بودیم و به حرفهای ننه جون گوش میدادم که میگفت:
ننه جون ما ترکها اصلاً از مریخ به سوی زمین آمده ایم. فضاپیمای ما بطرف زمین، جایی که میان دوآب نام دارد و بعدها سومریخ و جدیداً « سومر» نام گرفت، بزمین خورد و مسافران آن چنان بر اثر این سقوط کله ملاغ شدند که آن حافظه ابر انسانی و مریخی خودشان را از دست دادند. از آن پس مریخی ها نام ما را سومریخها نهادند و سومریخ یا سومر کوتاه شده « آن سوی مریخ» و بهتر گفته شود بیرون از مریخ میباشد. به هر حال ساکنان مریخ از قدرت زاد و ولد بسیار گسترده ایی برخوردار بودند چنان که مریخ برایمان تنگ شده بود. در روی زمین هم همان قدرت فوق بشری زاد و ولد تا حدودی پابرجا ماند تا اینکه ما مجبور شدیم خر و اسبمان را زین کنیم و بطرف چین و آمریکا و شمال آمریکا برانیم.