مارک تواین جمله معروفی دارد که همه میدانند و تکرار آن ضرری ندارد و آن این که " در باره خبر مرگ ما بسیار اغراق شده است". مشابها من گمان دارم که در باره دموکراسی و آزادی شاید بسیار اغراق شده باشد. اثبات چنین ادعای نا مطلوبی بسیار مشکل و شاید غیر ممکن باشد ولی بررسی آن احتمالا ضرری ندارد.
در کامنت قبلی, من با مدرک ادعا کردم که اکثریت مردم کوبا سیاه پوست نبوده و حدود ۸۰ در صد آنها از نسل اروپایی میباشند. دیگر آنکه کوبا یکی از اولین کشورهایی بود که همجنس گرایی را قانونی کرد و مخالفین به طعنه گفتند که علت آن مفعول بودن رائول برادر فیدل کاسترو بوده است. و اینکه در جزائر دریای کارائیب, کوبا با " حکومت دیکتاتوری " خود تنها کشوری ست که در آن بهداشت و تحصیل مجانی ست و به شهادت رضا علامه زاده کودکان کوبایی شبها گرسنه و در خیابان نمی خوابند. چند کشوردریای کارائیب و آمریکای لاتین و آفریقا و آسیا
متغابا ۸۰ در صد افراد ظاهرا تحصیل کرده و آگاه و عاقل و بالغ و روشنفکر, با کامنت های خود به صندوق رای " دموکراسی " و بدون ذکر دلیل, مخالف گفته های من میباشند. اگر چنین ملاحظه ای را تعمیم دهیم آیا این همان چیزی نیست که در سال ۵۸ اتفاق افتاد ؟ و اگر این ملاحظات درست باشد چگونه میتوان به رفراندم ها و انتخابات آینده اعتماد نمود؟ نمیدانم.