و ما نمی دانم نام افرادی را که تاریخ خوانده اند اما روایت های بی طرفانه ندارند چه بگذاریم .
شما توجه کنید
طبق بیان کتاب «بندهش» از کتب مقدس زرتشتیان، سال به دو فصل تابستان (7 ماهه) و زمستان (5 ماهه) تقسیم می شود و در این تقویم فصلی به نام بهار وجود ندارد
ضمنا جشنی که ماه فْرَوَشی (فروردین ) برگزار می شده در روز (۱۹) در ماه فروردین بوده که نام روز با نام ماه یکی بوده است .
آغاز سال از پاییز بوده است که بعدها به ابتدای دی ماه منتقل شده است .
بایرام یک رسم ترکی است که چنانچه در کتاب ده ده قورقود آمده در سفره ابتدای سال هفت شی متبرک را قرار می دادند
سو (آب. رمز بقا)، سمنی (سمنو. نماد سبزی شدن و تجدید حیات) ، ساریمساق (سیر. رمز سلامت) ،سوجوق( شیرینی. نماد شیرینی)، سونبول (سنبل. نماد برکت زندگی) سوماق (سماق. نماد طعم زندگی)، سیرکه ( نماد رفع مزاج بد در انسان)
از این دزدی ها مثل معروف "مار از پونه بدش میاد " هست که کسی تابحال نتونسته به منطق این کشف عجیب فارس زبان پی ببره !
اما اگر بدانیم اصل مثل دزدی همان «ایلانین یاپریزدان خوشو گلمز، اودا یوواسینین قاباغیندا بیتَر»است
و چون "یاپریزدان" و " یارپز" مثل هم تلفظ می شوند اما معنی یکی "پونه" و دیگری " راسو" است موجه می شویم که تمام این تاریخ سازی ها که توسط دول غربی ایجاد شده تنها به منظور تغییر جمعیت اتنیکی در ایران است .
تا کشوری چنین ژئوپولیک را چپاول کنند .
آنهم با تکیه بر مهملات نظیر شاهنامه که نه قسمت اساطیری نه قسمت تاریخی اش حرفی برای گفتن ندارد و چرت محض است تا این چنین خرده تاریخ سازی ها !!!
عزیزان همه جای دنیا بر اساس باقی مانده های کتب و کتیبه ها برای یک مملکت تاریخ می نویسند اما تاریخ ایران را یا گزفنون و هرودت گفته اند یا طبری و ابن عربی !
در مورد همین تاریخ نگاری ایران نیز به منابع عربی بسیار رجوع شده است
اصلن بد نیست بدانیم گاهشماری که اینها اینقدر پز شو میدن یک کپی ساده از گاه شمار قمری مصری های باستان بوده است.
این گاه شماره شمسی و نام گذاری ابتدای هر سال به اسم یک حیوان نیز کاملا متعلق به گاهشمارهای ترکی بوده است .