سلام جناب yaradiciliq؛
دوست گرامی!
بارپیش از شما پرسیدم که نوشته ی شما چه پیوندی با مضمون مقاله ی من دارد؟ شما بازهم پاسخ نداده اید. از شما خواستم پیرامون انتخابات دور جدید رژیم، دیدگاه خود را که مقاله به آن مختصرا پرداخته است بازگوکنید؛ که شما به این خواست نیز واکنش نشان نداده اید! و چرا؟
برگردیم به واژه ی شوینیسم یا شوونیسم که شما به آن اشاره کرده اید!
بی آنکه قصد داشته و یا بخواهم شما را دعوت به تندروی متقابل کرده باشم، ترجیح می دهم تنها استفاده از بار مفهومی شوینیسم را برای شما بازگوکنم؛ و جایگاه و کاربرد درست آنرا برایتان از دیدگاه خود تشریح کنم.
شوینیسم یک خواستگاه برتریجوئی و تحکم هار ملیتی ست که در مقابل دیگر ملیت های برابر و هم سهم، با قلدری کور می ایستد و داعیه ی سروری ملی بر دیگر ملت ها را دارد. این زیاده خواهی که بهر دلیل باشد، از نشانه های آشکار شوینیسم می باشد.
بنابر این شوینیسم هرچه باتشد دلیل اش جز این نیست که یکی از ملیت های برتری یافته، اهرم های را دارد و همو سعی می کند، دعاوی سیاسی و اقتصادی و...ملیتی اش را در کشوری مشخص و یا میان "کشورها" متفق اعمال کند. و بهمین خاطر تلاش می کند بی کم و کاست دیگر ملیت ها را با زور ناسیونالیستی خود به زیر مهمیز باورهای ملیتی و تنگ نظرانه ی خویش وادارد و به تبعیت درآورد و استبداد ناسیونالیستی ایجاد کند؛ و به تبع آن دیگر ملیت ها را ناگزیر به پذیرش سنت ها، زبان، باورها، دلبستگی ها، و سرسپردگی های خود درآورده و به تمکین بکشاند.
دوست عزیر این نشانه های روشن و سمبولیک که برایتان کوتاه شرح دادم در ونزوئلا ناآرام و آشوبزده وجود خارجی ندارد؛ و رودرروئی کنونی مردم و مدعیان حکومت آن کشور بیشتر، ریشه در بزرگترین ذخائز نفتی جهانی او دارد، که دیریست دچار طمع و طبعا در تیرکش دخالت و تهدید مستقیم امپریالیسم آمریکا قرارداشته، و هست و پیآمد آن اسیر طمعکاری و جهانخوارهاست که ودزوئلا گرفتارش می باشد.
امپریالیسم آمریکا و ساختار غارتگرش که بیش از دودهه است که می خواهد انقلاب دست و پا شکسته ی بولیویای چاورز و همینک مادرو را بسود منافع خود و سرسپردگان داخلی اش خفه کند. و برای اینکار بحران غذائی را با تحریم هرچه گسترده تر پردامنه کند و کرده است. همانکاری و توطئه ایکه دیروز علیه ساندینیست ها در نیارگوئا شکست خورد. و در این کشورهم اگر مردم منافع شان توسط دولت مردمی مادرو تامین شود، بی گمان دسیسه های این حکومت ضدبشری و تبهکار ناتوئی در ونزوئلا هم شکست خواهد خورد. در غیر اینصورت دست چپاول آمریکا و سرسپردگان ونزوئلائی دمار از روزگار مردم و ثروت هنگفت آنها درخواهندآورد.
آیا یادتان می آید در همان پایانه ی دور ریاست جمهوری اوباما، او مدعی شد که ونزوئلا دشمن خطرناک آمریکاست و تحریم های این کشور را تمدید کرد؟! براستی ونزوئلا آنقدر قوی ست که آمریکا مقتدر و میلیتاریست جهانی را تهدید بکند؟ معلوم است که چنین نیست. پس بهتر است شما به عملکرد ضدبشری این غارتگر جهانی بیشتر دقت کنید!
تندرست باشید