ترکیه بیشتر از 800 ملیارد
اسامه
ترکیه بیشتر از 800 ملیارد دلار بدهی خارجی دارد که در دهه اول قرن 21 برای افزایش دارایی مجبور به استقراض خارجی شده یعنی به عبارتی هر بچه ای که در ترکیه به دنیا میاد ده هزار دلار بدهی دارد
ترکیه در برابر ترکیه 115 میلیارد دلار ذخایر ارزی 800 میلیارد بدهی دارد ایران با 135 میلیارد دلار تنها یک میلیارد بدهی
مارگارت تاچر زمانی به کنایه در مورد مشکلی که دولت‌های رفاه مدرن با آن مواجه‌‌اند گفته بود: «همیشه یک روزی پول جیب دیگران ته می‌کشد». امروزه، یکی پس از دیگری در کشور‌ها شاهدیم که این کنایه‌ی پیشگویانه چطور درست از آب در می‌آیند. سرفصل‌های خبری را مشکلات کشور‌هایی مثل پرتغال و ایرلند و ایتالیا و یونان و اسپانیا قبضه کرده‌اند، کشور‌هایی که با تهدید سخت‌ترین و قریب‌الوقوع‌ترین بحران‌های اقتصادی مواجه‌ند.
با این حال در دیگر کشور‌هایی که به نسبت اقتصادی قدرتمند دارند، مانند فرانسه و آلمان، هم بدهی‌ها به سطح بی‌سابقه‌ای رسیده‌اند. در سال ۲۰۱۰ فرانسه کسری بودجه‌ای داشت برابر با ۷۱ درصد تولید ناخالص داخلی
برای روشن‌تر کردن موضوع بگذارید بگوییم که در آلمان هر فرد شاغل ۴۲ هزار یورو بدهی بر دوش می‌کشد. میزان بدهی‌های ملی بریتانیا رقم تکان‌دهنده‌ی ۹۰ هزار پوند به ازای هر خانوار است. هر مرد و زن و کودک فرانسوی زیر بار ۲۴ هزار یورو بدهی مانده است
در برخی کشور‌ها دیونِ آتی چنان سنگین‌ند که تقریبا خارج از قوه‌ی محاسبه‌ند. برای نمونه، اگر یونان بنا بود برای دیون مستمری‌های بی‌پشتوانه‌ی آتی‌ش حساب پس بدهد سرجمع بدهی‌هایش به ۸۷۵ درصد تولید ناخالص داخلی‌ش می‌رسید، تقریبا نه برابر ارزش هرآن‌چه سالانه در این کشور تولید میشود
این یعنی اینکه:هیچ «سرمایه‌گذاری»ای در کار نیست. وقتی نظامِ مستمری‌ها بیش از مخارج‌ش درآمد دارد، پول مازاد «قرض» گرفته میشود تا دیگر مخارج جاری دولتی را پوشش بدهد و یک سند قرضه‌ی دولتی—یک سند بدهکاری، با تعهد به مالیات ستاندن از کارگران آینده—به جای پول قرض گرفته‌شده گذاشته میشود. تا روز حساب، فقط چند سال فاصله داریم، روزی که هزینه‌ها از درآمدها پیشی بگیرد و آن سند‌های بدهکاری به واسطه‌ی مالیات‌های افزون از گرو در بیایند
حالا باید دید دولت ترکیه چه زمان از پرداخت سود سرمایه داران پترو دلاری عاجز میشود تا ترکیه هم به حراج گذاشته شود یعنی راهی که جمهوری اذربایجان باباتیلاری تازه شروع به رفتن اش را کرده تا جا پای ترکیه بگذارد
اخوند ها حداقل اینقدر شعور داشتند که دیگه بدهکار کسی نباشند
برای روشن‌تر کردن موضوع بگذارید بگوییم که در آلمان هر فرد شاغل ۴۲ هزار یورو بدهی بر دوش می‌کشد. میزان بدهی‌های ملی بریتانیا رقم تکان‌دهنده‌ی ۹۰ هزار پوند به ازای هر خانوار است. هر مرد و زن و کودک فرانسوی زیر بار ۲۴ هزار یورو بدهی مانده است
در برخی کشور‌ها دیونِ آتی چنان سنگین‌ند که تقریبا خارج از قوه‌ی محاسبه‌ند. برای نمونه، اگر یونان بنا بود برای دیون مستمری‌های بی‌پشتوانه‌ی آتی‌ش حساب پس بدهد سرجمع بدهی‌هایش به ۸۷۵ درصد تولید ناخالص داخلی‌ش می‌رسید، تقریبا نه برابر ارزش هرآن‌چه سالانه در این کشور تولید میشود
این یعنی اینکه:هیچ «سرمایه‌گذاری»ای در کار نیست. وقتی نظامِ مستمری‌ها بیش از مخارج‌ش درآمد دارد، پول مازاد «قرض» گرفته میشود تا دیگر مخارج جاری دولتی را پوشش بدهد و یک سند قرضه‌ی دولتی—یک سند بدهکاری، با تعهد به مالیات ستاندن از کارگران آینده—به جای پول قرض گرفته‌شده گذاشته میشود. تا روز حساب، فقط چند سال فاصله داریم، روزی که هزینه‌ها از درآمدها پیشی بگیرد و آن سند‌های بدهکاری به واسطه‌ی مالیات‌های افزون از گرو در بیایند
حالا باید دید دولت ترکیه چه زمان از پرداخت سود سرمایه داران پترو دلاری عاجز میشود تا ترکیه هم به حراج گذاشته شود یعنی راهی که جمهوری اذربایجان باباتیلاری تازه شروع به رفتن اش را کرده تا جا پای ترکیه بگذارد
اخوند ها حداقل اینقدر شعور داشتند که دیگه بدهکار کسی نباشند