بعقیده من یگانگی قومی/ملی لازم در صحنه مبارزه برای آزادی-برابری در سرزمینمون ازدرون یه اتحاد، تشکل، جبهه و ائتلاف مثلاً خرداد اتفاق میافته.
ورای پیشینه قومی خودشون بنی صدر، یعقوبی، برومند، خانبابا، اصفهانی، متین دفتری، سیدجوادی، پاکدامن، شکری، اتحادیه کمونستها، ... به حیث سازمانی و فردی حول میثاق و برنامه حداقل شورای ملی مقاومت تونسته بودن واسه مدتی اتحاد و همکاری کنن.
بدلیل وجود این تجربه تاریخی، فکر می کنم بدون رجوی رذل و پان فلانها، اینها توان چنین اتحادی رو دارن. واسه همین اسامی مستقل فوق باید با اتحادی نو حول نسخ اصلاح شده اون متون (و یا متونی جدید)، زمینه اتحاد سیاسی لازم، تبدیل شدن به سخنگوی مبارزات داخل و کور کردن خطوط تجزیه طلب، وابسته و جنگ طلب در داخل و خارج رو کلید بزنن.
مخلص همه جانهای شیفته آزادی و برابری،
بر و بچه های اسیر آلبانی و هزار اشرف یادتون نره!