ما ایرانیان خارج نشین سالهاست در این کشورها زندگی میکنیم و فرزندان مان با زبان بیگانه ای رشد کرده اند. برای فرزندان ما کلاس زبان مادری گذاشته اند. اما انصافا چه تعداد از ما آنقدر که پیگیر شیمی و فیزیک و معدل کل فرزندان مان بودیم به زبان کردی و عربی و فارسی اهمیت داده ایم و چه مقدار فرزندان ما در زبان مادری شان عمیق هستند؟ براحتی میتوان گفت حتا سواد خواندن و نوشتن به زبان مادری شان را هم ندارند. میخواهم بگویم که اگر زبان مادری واقعا در زندگی انسان تعیین کننده بود ما حتما این قضیه را برای فرزندان خودمان پیگیری میکردیم. همین حضراتی که در اینجا برای زبان مادری در ایران یقه درانی میکنند یک نمونه اش هستند که فرزندان شان پشیزی برای زبان مادری شان قائل نیستند. در ایران هم عدم تدریس به زبان مادری کسی را از رسیدن به مقامات بالا و دکتر و مهندس شدن وا نداشته اما تبعیز دینی و مذهبی چرا. نکته دیگر ...
ما ایرانیان خارج نشین سالهاست
ما ایرانیان خارج نشین سالهاست
محسن کردی
در این مورد این که من همیشه تکرار کرده ام: تدریس علوم در مدارس و دبیرستانها به زبانی غیر فارسی باعث میشود که مردمان نقاط مختلف ایران نتوانند باهم ارتباط زبانی و فرهنگی برقرار کنند. یک وزیر یا نخست وزیر که همه دوران تحصیلی اش را با زبانی غیر فارسی گذرانده باشد قادر به برقراری ارتباط آنگونه که باید با مردم سایر نقاط ایران نیست و اگر او را از رسیدن به این مقام باز دارند دادش بلند میشود که تبعیض است. چنانچه خواست اقوام ایران در مورد تدریس به زبان مادری در این خلاصه شود که کل تدریس از علوم اجتماعی گرفته تا علوم فنی و ریاضی و فیزیکی و غیره به زبان فارسی و هفته ای چند ساعت هم زبان مادری تدریس شود بهترین نتیجه را میتوان گرفت که هم فرهنگ بومی حفظ شود و هم فرزندان مان خود را در خانواده ایران حس کنند.