جناب علی سلام؛

جناب علی!
من تلاش سیاسی آقای رضا پهلوی را تأیید می کنم و همچنین ایجاد و تهیه اهرم مردمی و تدارک اراده و خیزش اجتماعی جهت سرنگونی رژیم را که وی در فتراکش است، با آن نیز موافقم. و البته این حق هر فرد متعهد و مسئول ایرانی ست که برای رهائی مردم و کشورش مبارزه کند.

اما نقد پیشین من به رضا پهلوی بدین خاطر بود که ایشان دم از انقلاب می زند! و من بعوان یک منتقد به دیدگاه صوری او، چنین گفتم:
ایده و سمتگیری او بسوی فردای آزاد و دمکراتیک درست است؛ لیک او می باید ابن انقلاب ضروری را پیش از همه در خانه و خانواده ی خویش آغاز کند.

(( و جسورانه به خیات ها و جنایت ها و سرسپردگی های بیشمار پدرانش به غربی و خصوصا امپریالیسم آمریکا و انگیس)) متمرکزشده و با یک دیدِ بیطرف انقلابی آن گذشته های سیاه و خونبار و دیپلماسی وابستگی را به دست تیغ تیز چالش خانوادگی پهلوی بکشاند.
به باور من این یک انلاب راستین در عرصه مونارشیسم جهانی و خصوصا ایرانی ست که بنام او ثبت خواهد شد.

در ضمن من با فرهنگ مرگ بر این و آن سر و کار ندارم. و اگر شما نقدی برگذشته ی چپ و یا طیفی از آن دارید، می توانید آنرا بسادگی بیرونی کرده و دست به افشاگری بزنید.
تندرست باشید