به تعبیر آموزگاران بزرگی مانند لنین و انگلس ، حق تعیین سرنوشت فقط برای سرزمینهای الحاقی و دربند مصداق دارد و شامل کشور ایران نمی شود . تعیین سرنوشت ، حقی است که فقط برای مستعمرات امپریالیست ها مي توان قائل بود. پس بنابراین، این حق برای ایرانیان صادق نیست. آنچه امروز به نام ايران وجود دارد با هر تعريفی که قبول کنیم دارای مرزهائی تاریخی و دمکراتیک است. وظیفه نیروهای کمونیستی و مجاهدین خلق در عین مبارزه و افشاء رژیم ضدبشری و پلید جمهوری اسلامی، مبارزه با آن فاشیستهای جدایی طلبی است که در خدمت امپریالیسم و صهیونیسم در پی تجزیۀ ایران هستند و با مسخ کردن برخی کمونیست نماها می خواهند از آنها چک سفید برای جدائی از ایران بگیرند. آنها ناسیونالیسم قومیتی و عشیره پرستی را در زیر لوای حق خود تعیینی سرنوشت به ابزار باج گیری بدل ساخته اند. هیچ کمونیستِ راستین و مجاهد خلقی نمی تواند با تجزیۀ قومی
به تعبیر آموزگاران بزرگی
به تعبیر آموزگاران بزرگی
بهمن موحدی(بامدادان)
ایران موافق باشد. این سیاست سیاست روشن و روز امپریالیستی در منطقه است. کشیدن مرز روشن میان حقوق دمکراتیک و تجزیه طلبی وظیفه کمونیستهای راستین و مجاهدین خلق است تا جو سیاسی به دست ناسیونالیستهای کوتولۀ قومیتگرا که از قدرت بوقهای امپریالیستها و صهیونیستها برخوردارند نیفتد. وظیفۀ کمونیستها و مجاهدین این است که فاشیستهای جدایی طلب (پان ترک ، پان عرب ، پان کرد) را افشاء و بی آبرو کنند .