پیرامون ماهیت جنبش ملی

اجازه بدهید فعالانی که تجارب تلخ دیده اند درد دل خود را بیان کنند. حتی اگر به همراه اتهامات بی سند و دلیل هم باشد.
درد دل این فعالان ما را به « کمبودها، اشتباهات، کجرویها و غیره» آگاه میکند و میتوان هوشیارانه تر، آگاه تر، با توشه ی معنوی پربارتری حرکت کرد. درد دل تلخ برخی از فعالان هرچند برای ما هم تلخ است ولی « رهگشاست». ما نیاز به آگاهی از تلخی ها و شکستهای خود داریم.
از سرخوردگها نباید ترسید، آنها راهنمای نوین ما به سوی پیروزی هستند. باید در اندیشه ی راه حل و علل رفع تلخی ها بود.

هر جنبشی نکات منفی، کمبود، انحرافات، و دهها مشکل دیگر دارد، و یا میتواند داشته باشد، چیزی ست طبیعی، باید راههای نوین برای پیش روی گشود و زنده بودن حرکت نیز همیشه بدین علت است.
جنبش یعنی مشکل. زنده بودن جنبش یعی تلاش برای حل مشکلات آن.
از درد دل تلخ فعالان، از سرخوردگیها نباید ترسید. بگذارید همه حرفشان را بزنند. بگذارید اشک و لبخند ما راه رفع تبعیض 90 ساله را برویمان بگشاید.
سعی نکنید تلخی های این مرد و آن زن را، این جوان و آن کهنسال را، که در جنبش رفع تبعیض رنج برده، آواره شد، زندان رفته و شکنجه دیده، مشکلات خانوادگی کشیده، و دهها و دهها درد و رنج گفته و ناگفته دارد ، خفه کنید.
اینها در هر حرکت سیاسی مدنی بوده و خواهد بود. بگذارید مردم رنج و رنجش شان را بیان کنند و چند اتهام بی سند هم بزنند، آسمان به زمین نمی افتد.

تلاش نکنید از اشخاص و ارگانی بت بسازید ، معصوم درست کنید ، که برگرده یتان سوارشوند و فردا تیغ برگردنتان بگذارند.
در جنبش رفع تبعبض بت و معصومی وجود ندارد. همه گناهکاریم. بت ها را بشکنید . اجازه بدهید همیشه هدف نقد دموکراتیک باشیم. تا شاید کمی درست حرکت کنیم.