آقای آ. ائلیار، بلاخره دم

به سیبری حمل می کرد تا زنده به گور شوند، هنوز در گوشها طنین می اندازد. آذربایجان من در شمال ارس قربانی این اندیشه کثیف شد.

در این سوی ارس، مجاهدان مشروطه، آن همه فداکاری کردند، رهایی آوردند اما در باغ اتابک تهران به دست یفرم خان داشناک گلوله باران شدند، حرکت خیابانی، پیشه وری، خلق مسلمان نیز به دست ایرانگرایان ارتجاعی، ملی و چپی سرکوب شدند. هنوز خون هزاران آذربایجانی راه آزادی وطن خشک نشده، جوانان وطن من در زندانهای جمهوری اسلامی ایرانگرایان زیر شکنجه هستند. می دانید چرا؟ چون صاحب اندیشه ای هستند. اندیشه آذربایجان چیلیق. وطن پرستی ما اندیشه ماست اما وطن ما آذربایجان است نه ایران. این شما هستید که هنوز مفهوم وطن و ارزش آن را نمی دانید و آذربایجان چیلیق را نمی پسندید و به خاطر همین است که وطن پرستان آذربایجانی را به جان هم می اندازید که از این آب گل آلود ماهی خود را بگیرید. اما کور خوانده اید که دم خروس را دیدیم و نییت پلیدی که از پشت پرده مبارزان راه آزادی آذربایجان را به جان هم می اندازد، موفق نخواهد شد. لوایی ها، سلیمانی ها، اوبالی ها و تمامی صاحبان اندیشه آذربایجانچیلیق اجازه نخواهند داد که دشمنان وطن و مانقورتهای اسیر اندیشه ایران گرایی، که روزی ژست اومانیستی می گیرند، ر وزی فدرالیست ایرانی و روزی دیگر سرخورده از همه چیز غرق در دنیای خیالی خود برنامه می چینند تا شاید اندیشه کثیف ایرانگرایی که همانا راسیسم فارس است را نجات دهند. ا ین ره که تو می روی به ایرانستان است.