کتابهای مقدس روایت کودکانه به کهن ترین سوال های هستی در هزاران سال پیش است . این که , ماهیت هستی , حیات , آفرینش چیست , معنی زندگی چیست , منشا هستی چیست.
دین های ابراهیمی , یعنی جهود , مسیحیت , و اسلام , ساده لوحانه ترین جوابها را در این رابطه دارند که با هیچ منطقی و عقلانیتی منطبق نیست . مثلا داستان نوح در هر سه کتاب است . این که جناب حضرت نوح چگونه از نظر تکنیکی و لوجستیکی توانست از قطب شمال تا قطب جنوب جفتی از حیوانات را گرد آوری کند , و همه را در یک کشتی بگنجاند و اصلا منطق این سیل باران چیست , کسی زیاد نمیپردازد .باورمندی بدون ادراک و اشعار به واقعیت , از بلاهت و جهالت ناشی میشود . هر ان چه کسی باور میکند , یک باور و الیوشون در ذهن شخص است و در واقعیت موجود نیست . باور داشتن با دانستن و اشعار و ادراک متفاوت است . باورمندی محصول ذهن است و ادراک و اشعار محصول عقل .
همه کلام در همه زبان ها سمبلیک است و نمیتواند صد در صد واقعییت را بیان کند . اگر بگوییم صدای طبل , برای کسی که ان را نشنیده باشد , قابل ادراک نیست و از صدای طبل شاید توهمی در ذهن خود خلق کند .
بنابر این حتی اگر تمام کلام قران بر اساس وحی باشد , همه سمبولیک هستند و در حد درک محمد از واقعییت بیان شده اند , نه واقعییت مورد نظر خداوند .
تازه از این همه اسرار هستی و کاینات , خداوند چیزی برای وحی کردن پیدا نکرد و ۸۰ درصد کتاب مقدس را به این قصه ها اختصاص داد !!! . اگر خدایی موجود است ,بطور طبیی اداره هستی را با قوانین طبیی اعمال میکند . مانند ثبات منظومه شمسی با نیروی جاذبه , انرژی و ماده سیاه و دیگر چیزها . برای آفرینش بشر هم چیزی حدود ۱۳ میلیارد سال وقت گذاشته تا بر طبق قوانین حیاط آفرینش انجام گیرد . خوب در این کتاب مقدس و وحی چرا هیچ اشاره ای به یکی از این قوانین نمیشود ؟؟. ان چه که خداوند با ان همه بزرگی و هوش بیکران , ارمغان کلامش برای بشر مخلوق خود روزه و طهارت نماز و بیزاری از شادی است ؟؟؟ خدا به باورمندان این دینها عقل بدهد سلیم اعطا فرماید .