ائلیار عزیز

کردید.
در این رابطه به چند مورد اشاره میکنم:
1 - در بررسی تاریخ مبارزات ملی در آذربایجان جنوبی باید به این مسئله باید دقت کنیم که در گذشته از مشروطه تا دهه 70 شمسی یا نیمه دوم دهه 90 میلادی همیشه افکار و اندیشه های چپ و دمکراتیک بر جنبش ملی آذربایجان غالب بود. اشکلات و انحرافات زیاد بود و میتوان آنها را بررسی کرد.
2 - بعد از فرو پاشی سوسیالیسم روسی(سرمایه داری دولتی) چپ سنتی نه تنها در آذربایجان شمالی و جنوبی بلکه در سراسر جهان به بحران افتاد. این بحران در جمهوری آذربایجان در جریان جنگ قره باغ عمق بیشتری یافت و با کودتای پانترکیستها و استعفای ایاز مطلب اوف رهبر حزب کمونیست آذربایجان و رئیس جمهور آذربایجان که استقلال ملی را برای آذربایجان به ارمغان آورده بود شدیدتر شد.
3 - دوران طلایی پانترکیستها با رئیس جمهوری ائلیچی بئی شروع شد و برای گسترش نفوذ سیلسی و فکری خود را در میان جوانان آذربایجان جنوبی به اقدامات وسیعی دست زدند. همزمان همانطوریکه اشاره کردید ترکیه هم به شیوه های مختلف سیاستهای خود را در میان آذربایجانیها پیش میبرد.
4 - در دوران ریاست جمهوری خاتمی، زمانی که کل چپ در بحران سیاسی، ایدئولوژیک و تشکیلاتی بود و بسیاری از سوسیالیستها اعدام شده و یا در زندان بودند، فعالیت محافل راست و پانترکیست در فضای تقریبا باز سیاسی آغاز شد و نیروی وسیعی از جوانان به صف جنبش پانترکیستی و بوزقوردیسم روان شدند. نشریات دانشجویی، وبلاکها و وبسایتها و غیره به زیر نفوذ جریان راست و پانترکیست افتاد. در این موفقیت و رشد جنبش پانترکیستی چشمگیر، جذاب و تاثیر گذار بود.
5 - ماهیت سیاسی و ایدئولوژیک پانترکیسم یواش یواش به بخشی از مبارزان آذربایجانی آشکار شده است. مردم متوجه شدند حقوق کارگر و زحمتکش، حقوق زنان، حقوق کودکان، بر قراری عدالت اجتماعی و آزادی و دمکراسی در برنامه سیاسی پانترکیستها نیست.
-----------------
بقیه در کامنت بعدی