با توجه به بحثهای مربوط به

از زمان قهرمانان افسانه ای مردم آزربایجان مثل ساری گلین ها، ده ده قور قود ها، کوراوغلوها، قاچاق نبی ها، ستارخانها،
باقر خانها،... و امثالهم، در مقابل هجوم بیگانه گان، در مقابل رژیمهای دیکتاتور شاه و شیخ جریان داشته است و هنوزهم ادامه دارد. همانطور که جنابان خود نیز میدانند در 21 آذر 1324 با تشکیل دولت ملی مردمی آزربایجان به رهبری بزرگ مرد آزربایجان زنده یاد "پیشه وری" حرکت ملی برای اداره امور خود پا به عرصه مدرنیسم نهاد. اگر چه حکومت ملی و مدرن مردم آزبایجان با توطئه امپریالیسم بدست مزدوران سرکوبگر رژیم آریامهری بخاک و خون کشیده شد، مردم آزربایجان قتل عام شدند، در شهرهای بزرگ آزربایجان مثل تبریز، اورمو، زنجان، اردبیل... و امثالهم، کتابسوزیها درمیادین شهرها راه انداخته شد. هنوز که هنوز است زبان و فرهنگ، حقوق ملی مدنی، اجتماعی اقتصادی، و مخصوصا آزادیهای سیاسی و حق تعیین سرنوشت مردم آزربایجان بدست رژیم پانفارس تهران سرکوب میشود، با این وجود، این رویداد ها گواه بر اینست که مردم آزربایجان!، با تمام این حوادث ناگوار، با ارده ای آهنین سر پا ایستاده به راه خود ادامه میدهد. این حرکت نه تنها وارداتی نیست بلکه برخاسته از اعماق جامعه، بر خاسته از اراده ملت آزربایجان است. ریشه در هزاره های دور دارد. ملتی که در ادوار مختلف تاریخ، در مقابل ستمگران و دیکتاتورها سینه سپر کرده آنان را سر جای خود نشانده است. اگر آقایان دنبال ایده ئولژی وارداتی هستند، آنرا نه در آزربایجان، بلکه در روسیه، در جامعه فارس جستجو کنند. آنانیکه تا دیروز راسیسم روس را به بهانه مارکسیسم به خورد دیگران میدادند، آنانیکه با چند مقاله فارسی خواندن کمونیست شده بودند. آنانیکه شونیسم فارس را بجای مارکسیسم تبلغ و ترویج میکردند. فارس پرستانی که از زبان و فرهنگ و از هویت، و اصالت انسانی خود تهی گشته بصورت مانقورد در خدمت شونیسم فارس و روس در آمده با ساز آنان میرقصند!، علیه ملل دیگر، جوکهای توهین آمیز میسازند، با هدف آسیمیلاسیون، توهین، تحقیر بر آنانرا طنز تلقی میکنند. آری ایده ئولژی وارداتی را در میان چنین افراد، در میان چنین طیفی باید جست. نه در میان حرکت ملی مردم آزربایجان.