وقتی که در ایران، سندیکای مستقل کارگری وجود ندارد، و فعالین شریف کارگری مانند رضا شهابی ها به دلیل ایستادگی بر آرمان کارگران روانۀ سیاهچالهای رژیم می شوند،طبیعی است که سرمایه داران زالو صفت که اغلب آنها هم وابسته به رژیم ضدکارگری جمهوری اسلامی می باشند با کارگران مانند برده برخورد کنند و کارگران را به زور ، مجبور به نمازخواندن کنند!
باری ، بسیاری از فعالین کارگری هم که زبان به اعتراض علیه این وضعیت وخیم می گشایند، اکنون در سیاهچالهای رژیم به اسارت گرفته شده‌اند. پرونده‌سازی و صدور احکام شلاق و بازداشت علیه کارگران مبارز، تماماً از سوی دادگاههای ضد خلقی این رژیم و به یاری وزارت کار و اطلاعات ساری و جاری می‌شوند.
با این حال به نظر نمی رسد که طبقۀ کارگر گرسنه اما خشمگین، جوانان محروم اما امیدوار به آینده، زنان رنج دیده و مورد تبعیض اما آماده به میدان آمدن، شکم های برآمدۀ آخوندهای سیر
وقتی که در ایران، سندیکای
وقتی که در ایران، سندیکای
بهمن موحدی(بامدادان)
و سرمایه داران حریص را ببینند و همچنان خشم خود را فرو برند. روند مبارزات جاری کارگران در اقصی نقاط کشور، آمادگی زنان برای به میدان آمدن، صف پرشور جوانان مبارز حکایت از آغاز یک پایان است. پایانی که دست سرمایه داران زالوصفت و آخوندهای میلیاردر را از چاپیدن ثروت و سامان مردم و کشور کوتاه کند. چنین آرزویی تنها زمانی به واقعیت تبدیل خواهد شد که کارگران، زنان، جوانان و مردم مبارز متشکل و متحد شوند.