اگر قرار بر استقرار سیستم فدرالی در ایران باشد،باید فدرالیسم مدرن استقرار یابد،نه فدرالیسم ارتجاعی قومی. فدرالیسم ارتجاعی قومی، از زمین تا آسمان با فدرالیسم مدرن واداری تفاوت دارد .
سیستم فدرالی اگر بر مبنای قومیت باشد، جامعۀ ایران بایستی حدود 50 سال در یک جنگ خونین و ویرانگر قومی فرو رود تا تازه مرز اقوام مختلف ساکنش مشخص گردد. ایران یک جامعه ادغام شده است. در سیستم فدرالی قومی چگونه مرز قومی ملتهای! ساکن تهران را می شود تعیین کرد؟ شهرهای که بخشی از جمعیتش ترک، بخشی دیگر فارس یا کرد هستند چگونه بین جنگ سالاران قومی تقسیم می شوند. ترک قشقایی در اطراف شیراز و یا کرد بیرجند را کجا بایستی آوار کرد؟ تهران متعلق به چه قومی خواهد شد. ارومیه کرد است یا ترک. شیراز متعلق به فارس است یا ترک قشقایی؟
باری ، کشورهای آلمان و کانادا نمونۀ موفقی از سیستم فدرالیسم مدرن می باشند. در کشورهای آلمان و
اگر قرار بر استقرار سیستم
اگر قرار بر استقرار سیستم
بهمن موحدی(بامدادان)
کانادا سیستمشان فدرالیسم قومی نیست. فدرالیست آن کشورها طرفدار یکپارچگی کشور و هم زیستی همه شهروندان آن جوامع هستند. سیستم فدرال کانادا و آلمان، ایالت های مستقل را در یک فدراتیو متحد کرد و دیگر اینکه فدرالیسم مدرن این کشورها به هیچ وجه به معنا تمرکززدایی مرکزی نیست. سیستم فدرالی که فدرالیستچی های قومیتگرای ایرانی تبلیغ می کنند در بهترین حالت، دولتهای کنونی عراق و یا سیستم غیرمتمرکز سومالی میتواند الگویش باشد .