آقا/خانم سازاخ

و از سوی دیگر مسابقه گذاشتن بر روی مفاهیم و اصلاحات رادیکال و گاه حتی افراطی نیز چاره کار نیست. خطر رادیکالیسم غیرمتعارف در مرحله اول جدایی نخبگان سیاسی با توده هاست. راهی که پشتوانه مردمی یک جنبش را به حدر میدهد و تضعیف میکند. ما هیچ احتیاجی به استفاده از ادبیات تند و افراطی را نداریم. ادبیات رادیکال به معنی افراطی کلمه توده ها را از جنبش سیاسی دور میکند، حس ترس و بیگانگی به آنها منتقل میکند و تفرق را تشدید کرده و کامیابی این جنبش ها را محدود میکند. بنابراین انتخاب واژه ها بر یک نگرش عقل گرایانه، انسانگرایانه و عدالت خواهانه بایستی استوار باشد. هم ادبیات و هم تفکر بایستی به حوزه های همبستگی خلقها،‌ صلح پایدار میان ملتها و کشورها و در عین حال بایستی به پیشرفت پایدار کمک کند. وگرنه هیچ کسی و یا هیچ ملتی از آن سودی نخواهند برد.

طرح فدرالیسم ملی، تامین کننده حق تعیین سرنوشت ملی و در عین حال بر بنیاد همبستگی ملتها و دوستی و صلح میان آنهاست. در این میان البته جدال قدرت میان جنبش ها ادامه خواهد یافت. متاسفانه در عصر کنونی مرزهای سیاسی را چه در عرصه کشوری و چه جهانی قدرتهای سیاسی تعیین میکنند. جنبشی که میخواهد سهم واقعی خود را از تقسیم قدرت داشته باشد بایستی برای تعمیق جنبش خود تلاش کند. این کاریست که دست اندرکاران سیاست به آن مشغولند...