در صورت برقراری سیستم فدرال ملی در ایران، تکلیف زبان رسمی کشور چه خواهد شد ؟! چرا آقای دکتر صدر الاشرافی در مقاله خود اشاره ای به این موضوع مهم نکرده اند؟!
باری ، تاریخ ایران نشان می‌دهد که ملت ایران همواره مجموعه‌ای از اقوام (یا گروهای اتنیکی، یا ملیتها و یا هراسم دیگری که دارد) بوده است که تحت یک حکومت مرکزی و در تبعیت از آن اداره می‌شده‌اند و زبان فارسی، زبان دیوانسالاری و مشترک آن بوده است. مشترک نه به معنای اینکه همه فارسی سخن می‌گفته‌اند، بلکه زبان مشترک اداری، همچون زبان لاتین برای اروپا. برای ساختن یک ملت واحد(ملیتهای سازندۀ ملت ایران) به معنای مدرن امروزی، برای ارتش واحد، اقتصاد، دبستان و دبیرستان و دانشگاه کشور نیازمند به یک زبان واحد است. به طور مثال اگر قرار است ارتشی مدرن برای حفاظت از کشور به وجود آید تا ملت را از تجاوزات خارجی مصون نگه دارد، این ارتش
باری ، ملت نیاز به یک الفبا و نوشتار واحد برای ارتباط با یکدیگر دارند. یگ گیلکی نمی تواند یک نوشته به گویش ترکی آذربایجانی را بفهمد و یک لری هیچکدام از این دو را. زبان فارسی متعلق به فارس زبانان نیست . زبان فارسی متعلق به تمام ایرانیان است زیرا عامل ارتباط ایرانیان با یکدیگر است و در واقع ملغمه ای از کلمات و فرهنگ زبانی قومیتهای مختلف ایرانی است.
زبان فارسی، زبان رسمی ایرانیان باقی خواهد ماند، و صدالبته در ایران آزاد و بدون آخوند فردا، در استانهای آذربایجان ، کردستان، بلوچستان ، خوزستان و ترکمن صحرا، زبان مادری در مدارس همراه با زبان رسمی کشور (فارسی) آموزش داده می‌شود و این هموطنان می توانند با زبانهای بالنده خود ،کتاب نیز منتشر کنند.