اعلامیهء این هفتهء دعوت به

آقای بهرامیان طبق گفتهء خودشان از نزدیکان و فرد مورد اعتماد شاه فقید بوده و حتّی از سوی شاه ماموریّت داشته سال 1974 میلادی با ابراهیم یزدی در آمریکا ملاقات کند، جالب اینجاست که همین آقای بهرامیان در نظام جمهوری اسلامی هم فرد مورد اعتماد بوده و روابط خوبی با ابراهیم یزدی و رده های بالای دستگاه داشته است.
در مجموع دیدگاه داریوش مجلسی، بهرامیان، و اقای دکتر ممتاز همین دیدگاه آقای آرمان چاروستایی بود، ولی در شکلی پوشیده و مبهم و عمیق تر. جبههء ملّی با پشت کردن به دکتر شاپور بختیار و در کنار حزب توده و سازمان اکثریّت ایستادن مجبور است که بر جنایت های ابراهیم یزدی سخت نگیرند و امیدوار باشند که شاید حسن روحانی دری را بکشاید. دکتر ممتاز گفت ابراهیم یزدی را رها کنید و موضوع کردستان را به میان آورید.
اینگونه افراد که از جغرافیای خاص ایران هستند و از دمکراسی وحشت دارند، وجود نظام اسلامی فعلی را بر دمکراسی ترجیح میدهند، حتّی داریوش همایون هم چنین بیانی را در شرایطی ویژه مطرح کرد. کسی نیست از این افراد بپرسد شما چه کاره هستید که میخواهید روند جبر دیالکتیک و پروسهء دمکراسی را سد کنید،
جوانانی مانند آقای آرمان چاروستایی حتمأ در برپایی نظام جمهوری اسلامی و سرکوب مردم نقشی نداشته اند، و نباید دیدگاه خود را بر اساس افرادی سوخته سیاسی تنظیم نمایند، این جوانان مانند اقای چاروستایی حتّی باید یک و یا چند مرحله بعد از سقوط نظام اسلامی آینده نگری کنند مایه تأسف هست که نسل جوان به فرهنگ سنتی سیاسی و واپسگرا روی آورند و حتّی مانند دوران مشروطیّت و قبل از آن فکر کنند .

دو دسته از مردمان پروسهء دمکراسی را در ایران سد کرده اند: 1- جغرافیای ایران مرکزی و پایتخت و شهرهای مذهبی، با روشنفکرهای دینی و غیر دینی و اصلاح طلبی 2- مردمان تُرک تبار آذربایجانی