هست یا نیست مساوی کمترین

از زاویه ای میتوان عنوان کرد «هیچ موجود» یا حتی « غیر موجود» - که موجود نبودن آن ، خودش نوعی موجود بودن است- در جهان ذره ها، برابر با کمترین انرژی ست.و ذره ی اولیه میتواند از « هیچ» که همان "کمترین انرژی" باشد پدید آید.
فرض عدم انرژی، بدون توجه به فرم یا نوع و انواع ناشناخته ی احتمالی اش ، ممکن نیست. فرض عدم انرژی ، انرژی با هر کیفیتی که باشد، یعنی عدم وجود جهان ذره ها یا میدانهای گوانتومی.
ذره ی اولیه هیچی بوده - هست و نیستی بوده -برابر با کمترین انرژی، حالا با هر فرم و کیفیت شناخته یا ناشناخته ای که داشته باشد.
حالت و کیفیت این انرژی میتواند روندی باشد بین صفر و یک. و حتی نوع ناشناخته ای از انرژی باشد. و در پایان روند تبدیل به آن انرژی شود که ما می شناسیم.

انرژی در «نقطه یا محیط و حالت» 0، بزرگتر از 0 است. اگر برابر با 0 باشد ضرورت دارد نقطه ی صفر وجود داشته باشد ، وجود خود نقطه صفر، دارای کمترین انرژی ست و بزرگتر از 0 مطلق است. نقطه ی صفر، مطلق نیست. عدم، مطلق نیست.
« وجود یا وجود عدم» یعنی وجود کمترین انرژی.

بنابرین ما از هر زاویه که به نقطه ی آغازین، پیش از مهبانگ، نگاه کنیم به یک نتیجه میرسیم و آن اینکه
هیچ، هم برای خودش وجودی ست و نسبی. میتواند به چیز تبدیل شود.
نگاه از زوایای مختلف: انرژی، هیچ و چیز، هست و نیست، همه به همین نتیجه میرسند.