درود

گلوبالیزاسیون ورد همهً زبان هاست. تعاریف و تفاسیر مختلفی در بارهً آن صورت گرفته و می گیرد ولی ارزیابی واحدی دربارهً ماهیت و نیروهای محرکهً آن هنوز وجود ندارد. از آنجا که گلوبالیزاسیون با منافع کلیهً ساکنان زمین اصطکاک دارد، بحث دربارهً آن و ارزیابی آن بحثی پر شور و در عین حال پر تناقض بوده و خواهد بود.
طرفداران گلوبالیزاسیون از نشو و نمای « جامعهً مصرف»، «جامعهً ما بعد صنعتی» و «جامعهً اطلاعات بی مرز» و غیره دم می زنند. آن ها شیفته وار از پیدایش و تکوین «نظام جهانی نوین» استقبال می کنند که گویا برای بشریت در مدینهً خیرات ومبرات ناشناخته ای را خواهد گشود. وعده و وعیدها فریبنده و زیبا هستند:
· بالا رفتن کیفیت و سطح زندگی
· ایجاد محل های جدید اشتغال
· امکان دسترسی آزاد و وسیع به اطلاعات
· گسترش تفاهم میان تمدن ها و فرهنگ های مختلف
· از بین رفتن مرزهای دولتی، ملی و فرهنگی که سد راه تبادل کالا، ایده، اندیشه و سرمایه هستند.
· تعدیل تضادهای اجتماعی
· تاًمین صلح و امنیت جهانی و بالاخره
· تبدیل جهان به خانهً مشترک همهً مردم و برقراری به اصطلاح «مدینهً فاضلهً جهانی» بر اساس بازار، کالا و پول.
مخالفان « نظام جهانی نوین» لیکن نظر دیگری دارند. آن ها از یک توطئهً بین المللی سخن می گویند و از شروع دوران تسلط «دیوان و ددان» خبر می دهند که در آن نه جایی برای انسان ها و هویت ملی، فرهنگی و شخصی آن ها باقی می ماند و نه محلی برای موازین اخلاقی ومعنوی آن ها.
تعداد کسانی که علیه « نظام جهانی نوین» بر خاسته اند رو به افزایش است و موج اعتراض پر پرخاش آن ها روز به روز خروشان تر. کلیهً جلسات و گردهمایی های «قدرت های بزرگ اقتصادی» (صندوق بین المللی پول، بانک جهانی، سازمان تجارت جهانی و ...) عملا با اعتراضات وسیع توده ای مواجه می شود.
معترضان بر آنند که:
· تسلط بورس بازان بین المللی اقتصاد جهانی را دچار بی ثباتی می کند و بی دادگری لگام گسیخته ای را در سراسر جهان رواج می دهد.
· درنتیجه، نابرابری میان اقشار و طبقات اجتماعی تشدید می شود.
· درهً اقتصادی ـ اجتماعی میان کشورهای رشد یافتهً سرمایه داری غارتگر و کشورهای در حال رشد فقیر عمیق تر می گردد.
· برای کشورهای در حال رشد وظیفه و آینده ای جز تولید مواد خام برای ممالک «میلیاردهای طلایی» و بدل شدن به آشغالدانی آن ها باقی نمی ماند.
· رییس جمهور برزیل (فرناندو کاردوزا) سیاست اقتصادی قدرت های بزرگ سرمایه داری پیشرفته را « آپارتاید نوین » نامید.
· یکی از پی گیرترین منتقدان این نوع گلوبالیزاسیون فیدل کاسترو است. او تاًکید می کند که پشت سر این جریان منافع تعداد معدودی از کنسرن های فراملتی (ترانس ناسیونال) و گروهی از دولت های امپریالیستی نهفته است.
· رهبر انقلاب کوبا به طور خستگی ناپذیر از ماهیت تجاوزگرانه و کین توزانهً آن ها علیه منافع و امید خلق ها سخن می گوید.
افزایش روز افزون قدرت کنسرن های بین المللی که ارادهً خود را به همهً خلق ها و دولت های کرهً زمین تحمیل می کنند، انزجار و نفرت مخالفین گلوبالیزاسیون را بر می انگیزد:
· آن ها آفرینندگان « نظام جهانی نوین» را به دخالت بی رحمانه و قلدرمابانه در مسایل داخلی دولت های مستقل کشورهای دیگر متهم می کنند.
· با تجاوز مستقیم غرب علیه دولت های نا بفرمان و با تحریک و دامن زدن به اختلافات قومی و مذهبی در سراسر جهان زنجیر از پای سگ هار جنگ برداشته شده و تا کنون میلیون ها انسان قربانی این دسیسه های امپریالیستی شده اند.