آقای کریمی , قدری تند روی فرموده اید. هنوز خود کردهای عراق از واژه ای بنام « جمهوری کردستان » سخن به میان نیاورده اند , بلکه هرآنچه که حداقل مسعود بارزانی اعلام کرده موضع « رای گیری برسر حق اسقتلال می باشد. این سخن بدان معنا است که حزب وی تلاش دارد تا وارد یک معامله با دولت مرکزی شود و حتی قبول این خواسته از سوی 93 درصد اهالی کرد نشین اقلیم کردستان عراق به معنای ظهور کشوری بنام کردستان غربی و یا جنوبی نیست!
درثانی باید به عنوان یک ایرانی که از درد و رنج مردم ایران , تمامی آحاد کشور , اعم کرد , فارس , لر , بلوچ , آذری و مازندرانی ,خراسانی و غیره مطلع می باشد ,تجزیه هر کشوری در این مرحله آنهم به دلیل وجود دیکتاتوری های خون ریزی مانند جمهوری اسلامی و یا دست نشانده های آن در عراق , هیچ دلیل منطقی برای جدایی طلبی نیست, بلکه باید فرصتی باشد تا در سایه اتجاد اقوام ,موضوع اصلی یعنی وجود دیکتاتوری
جنین موضوعاتی اساسا در حیطه من و شما به تنهایی نیست , زیرا موضوعی بسیار عمیق و جدی است و هرگونه ردیه نویسی بر له یا علیه آن , نه تنها مسئله را پوپولیستی می کند , بلکه آب در اسیاب دیکتاتورها که کمر برای سرکوب , جنگ و خون ریزی بسته اند, و یا جریانات شوونیستی می ریزد. لذا توصیه می شود تا از ردیه نویسی بجد خودداری کنید. در رابطه با ایران تا آنجائیکه خاطرم هست , این شما و سازمان اتان بودید که برای سرکوب مردم کردستان ایران , درخواست تسلیح سپاه پاسداران به سلاح سنگین را کردید!
یا آن سیاست بغایت ضد مردمی و سرکوبگرانه دیروز درست بود و یا سخنان و نوشته های امروز شما. تند روی نکنید .
خوب است قدری گذشته نه جندان شفاف آن سازمان را برای کردهای ایران , عراق , سوریه و ترکیه به نقد بکشید . این سخن را بسیار دوستانه و دمکراتیک به شما می گویم.
کردهای ایران بخش جداناپذیری از هویت ایرانی هستند , نگاهی به تاریخ ایران و شکل گیری کشوری بنام ایران که اساسا از سه قوم , ماد , پارت و فارس تشکیل شد, پاسخ منطقی به این نوشته شما می باشد. حق در رابطه با دیگر کشورها , موضوع به مردم هر کشور بر می گردد و این آنان هستند که باید برای هرگونه جدایی و یا ادامه پیوند تصمیم بگیرند. حقوق ملیت ها را باید در چارچوب دمکراسی و تمامیت ارضی هر کشوری پاسخ داد.
در ایران اگر کردها سرکوب شده اند , دیگر اقوام نیز به همان میزان سرکوب شده اند. اگر مسحیان , کلیمیان و یا بهائیان سرکوب شده اند , مسلمانان نیز به همن میزان و شاید بسیار سخت تر از سوی دیکتاتوری ولی فقیه مورد سرکوب , اعدام و شکنجه قرار گرفته اند. لذا براین منطق که چون ملیتی, قومی , گروهی و یا سازمانی سرکوب شده , حق دارد تا موضع جدایی را در دستور کار خود قرار دهد , امری بغایت اشتباه بوده و تنها منافع سرکوبگران و استعمار را تامین می نماید.