پس از توفیق اجباری دیدن دو
peerooz
پس از توفیق اجباری دیدن دو ویدئو ذکر شده, به ویژه ویدو اول, انسان از ابراز مسرت و اشتیاق یک رجل سیاسی و رهبر حزب تازه تأسیس شده در باره سخنان Fucking Moron و دل سوزی او برای مردم ایران به حیرت می افتد. منظور من جبهه گیری سیاسی نیست ولی پس از وقایع عراق و لیبی و سوریه و شیلی و وووو که همه برای ایجاد دمکراسی! انجام گرفته است, این همه خامی حیرت آور است. و این همه سر و صدا؟ داستان طبل و روباه کلیله دمنه را به یاد می آورد.