چه فضای دلنشینی دارد این

چه فضای دلنشینی دارد این «سبکتکین و آهو» ی محمد علی اصفهانی! سفری بی مرز در زمان و مکان!
دیروز را تا امروز، و امروز را تا فردا بردن و به دیروز برگرداندن و جایی میان زمین و آسمان نگاه داشتن!
همه ستمدیدگان تاریخ این سرزمین به تاراج رفته و غارت شده را در برابر همه ستمگران، از دیروز تا امروز و فردا به صف کردن و به دادخواهی برخاستن! از پیرزنی که «دامن سنجر گرفت» تا ننه کاس آقا، و از دختر اقا رسول تا سعیده کوچولو که اعدامش کردند اما روسری تکه پاره و خونینش را بر سر تکه چوبی در شب تاریک و پرهول کوچه، پرچم بچه های محل می کند و پیشاپیش آن ها به راه می افتد!
نمی خواهم چیزی بنویسم که شائبه اغراق داشته باشد، اما من با این «سبکتکین و آهو» برای ساعت ها به جست و جوی خودم در زمان و مکان و بی مکانی و بی زمانی گم شدم.
می خواستم ببینم که کجا هستم!
Love for all