سازاخ گرامی؛

ما هم این حق را برای حود و جامعه ایرانی محفوظ می دانیم که بگوئیم ما ایرانی و باشندگان ایران هستیم. یعنی خود را فراتر از تعلقات قومی - تباری ویا دینی تعریف کنیم.
تصور جامعه ایرانی بدون اقشار عقب مانده اسلامگرا، قومگرا، نژادپرست، خودفروخته و .. کاری کودکانه است. به نظرم همین محافل عقب مانده که هنوز در عصر صدر اسلام، خلفا، مغول و تاخت و تاز به سرزمین های دیگر بسر میبرند، بخشی از باشندگان ایران هستند که تنها در یک نظام لائیک - دمکرات و سوسیال می توانند، از آزادی، رفاه و احترام برخوردار باشند.
3-اگر چشمانمان را خوب باز کنیم، می بینیم که با وجود سمپاشی های پان اسلامیست ها، پان ترک ها، رسانه های رنگارنگی که کوشش می کنند تا جامعه ایرانی را با سلاح قومیت، مذهب و تبار بجان هم بیندازند، آنها را نسبت بهم بدبین کنند، در جریان زلزله کرمانشاه، باشندگان ایران بدون توجه به اعتقادات مذهبی و تعلقات قومی بیدریغ بحمایت کردستان بپا خاستند.
شما از من می خواهید تا از ادبیات قومپرستانه استفاده کنم و هممیهنان خود را با اتیکت قومی، تباری و دینی بنگرم؟!!! ادبیاتی که من بکار می برم، از داد، دمکراسی، لائیسیته و ایران دوستی سرچشمه می گیرد و اتفاقن ادبیات شما را بچالش کشیده و می کشد. ادبیات من نظر به فردا دارد و نه دوران سپری شده.
سازاخ گرامی؛
این عینک قومپرستانه شما با کاراکتر سیاسی من سازگاری ندارد.
تندرست و مانا باشید.
با مهر و احترام
اقبال