پرسش: سرمایه داری چیست؟

..... ماکارونی سازی نه تای آنها به هم بپیوندند و یکپارچه شوند چند کارخانه به جا خواهد ماند؟ دو کارخانه به جا خواهد ماند اما چگونه؟ یک کارخانه توانی بیشتر از کارخانه دیگر خواهد داشت چون با به هم پیوستن نه کارخانه از هزینه بسته بندی و ترابری و سوخت و آب و برق و انبارداری و ..... کاسته می شود، از این روی هزینه فراوری ماکارونی نیز کم می شود و کالای ساخته شده برای ارزانتر بودن آن بیشتر فروخته می شود و سود کارخانه بیشتر می شود، کارخانه دوم که این توانائی ها را ندارد دو راه در پیش رو دارد، یک راه آن است که بسته شود و راه دوم آن است که به کارخانه بزرگ بپیوندد و از ده کارخانه ماکارونی سازی یک کارخانه ماکارونی سازی بر جای بماند! روشن است که در جهان کار و تنخواه کسی راه درآمد را به روی خودش نمی بندد، پس راه دوم تنها راهی است که همگان آن را برخواهند گزید و آن چه که بر جای خواهد ماند یک کارخانه ماکارونی سازی در آن شهر است!

اینها فرمول های ساده ای هستند که کودکان دبستانی نیز آنها را به خوبی می فهمند اما یکی از کسانی که وکیل مدافع سرمایه داری است این چنین می گوید:

..... موقعی که چند کارخانه باهم ادغام می شوند (به خاطر بازدهی کم و یا بیشتر و نحوه تولید) یکی و یا چند تا از این کارخانه ها بایستی با بازدهی جدید (کلی و نحوه تولید کلی) میزان بشوند، این به وقت و انرژی و تعلیمات جدید احتیاج خواهد داشت! ..... کمونیست های وطنی! شما هیچ وقت نمی توانید تولید جنس را بیشتر بکنید، قیمت جنس را هم پائین بیاورید و این اجناس را بفروشید و در عین حال سود بیشتری هم ببرید، اگر تولید بیشتر باشد و قیمت کمتر، شما هیچ وقت این جنس را در بازار نمی توانید بفروشید چون بازار اشباع شده از این کالاست! .....

روشن است هیچکس کالائی را که خواهان ندارد نخواهد ساخت و بهره وری بهینه کارخانه ها پس از یکپارچگیشان هنگامی دیده خواهد شد که کالای ساخته شده در آن کارخانه ها خواهان داشته باشد! هم اکنون اگر فراورده کارخانه ای نوار کاست باشد این کارخانه بدون درآمد خواهد ماند چون در زمان کنونی کسی نوار کاست به کار نمی برد و همگان سی - دی های کامپیوتری را به جای نوار کاست به کار می برند! اما اگر ده کارخانه ساخت سی - دی یکپارچه شده و به هم بپیوندند روشن است که کالای ساخته شده ارزانتر و بهتر خواهد بود و هزینه ساختن آن نیز کمتر خواهد بود!

بپردازیم به اشباع بازار! درست است، من می پذیرم هنگامی که کالائی بیش از درخواست خریداران آن کالا ساخته شد آن کالا فروخته نخواهد شد و بهای آن نیز ارزانتر خواهد شد و سود کارخانه ای که آن کالا را فراوری می کند پائین خواهد آمد، پس چه باید کرد؟ یا باید آن کالا را چندگاهی در انبارها نگه داشت و به بازار نداد تا برای کمبود کالا از نو خریداران خواستار خرید آن کالا باشند و یا برای بالا بردن بهای کالا و به بار آوردن کمبود در بازار باید آن کالا را دور ریخت! (مانند ریختن قهوه و شکر و گندم به دریا هنگامی که فراوری آنها بیشتر می شود و بهای آنها کمتر می شود!) اما این کارها و این راه و روش ها هنگام پر شدن بازار از کالای ارزان کی و کجا به کار گرفته می شوند؟ پاسخ روشن است، این روش ها از سوی سرمایه داران و زرسالاران به کار گرفته می شوند! چرا؟ چون پدیده هائی مانند افزایش بیش از اندازه کالا در بازار و پائین آمدن بهای کالا و کاهش سود و ..... یک پیامد دارند و آن کنده شدن گور سرمایه داری به دست خودش و رسیدن به کمونیسم است! .....