ممنون ائلیار
کانال سیزده
ممنون ائلیار
به موارد مهمی اشاره کردید. مثلا به مواضع دشمنان رنگارنگ آذربایجان اشاره کردید و به زنده بودن و ادامه مبارزه اشاره کردید.
همچنان به اشتباهات فرقه بخوبی اشاره کردید و نوشتید: "اشتباه فرقه بود که به قول و پیمان با حکومت مرتجع اعتماد کرد. اشتباه فرقه بود که گذاشت ارتش با اسلحه به آذربایجان وارد شود. اشتباه فرقه بود که از خود «دفاع» نکرد. "
اشتباه و وضعیت شکست آذربایجان در ابعاد بسیار بزرگتر به وضعیت اخیر کردها شبیه بود. یعنی اولا کشورهای خارجی حمایت خود را قطع کردند و در داخل هم جریانات راست و سازشکار فرقه با دولت ایران سازش و حتی خیانت کردند و فرقه توان جنگ و مقاومت را از دست داد. اما در پایان اشاره کردید که : هدف استراتژیک مبارزه جاری در آذربایجان « برقراری حکومت دموکراتیک آذربایجان» است. با فدرال یا بدون فدرال.
حکومت دموکراتیک آذربایجان» است. با فدرال یا بدون فدرال."
این استراتژی را چه کسی یا جریانی تعیین کرده است. ظاهرا استراتژی خوبی است اما قابل است و تضادهای زیادی را با خود حمل میکند. مثلا آیا برقراری حکومت دموکراتیک آذربایجان در دولت ضد دمکراتیک و مرکز گرای ایران ممکن است؟ آیا شما و خیلی ها به حکومت دموکراتیک آذربایجان در کشور مستقل باور دارید؟ یعنی تمایلی به استقلال و جدایی دارید.
اصلا چرا در برقراری حکومت دموکراتیک آذربایجان متوقف می کنید ؟ اگر شرایط آماده باشد چرا از برقراری دولت و حکومت سوسیال دمکرات یا اصلا سوسیالیسم بعنوان استراتژی بحث نمی کنید؟ ابتدایی ترین قدم آذربایجانیها رفع ستم ملی است که با برقراری استقلال متحقق خواهد شد. چون فدرالیسم مسئله ملی را حل نمی کند. اما رفع ستم ملی کل آرزو و آرمان آذربایجانیها نیست. یعنی استقلال بخش بسیار کوچکی از خواسته های یک ملت آگاه و آزادیخواه را تشکیل میدهد که ناسیونالیسم و طبقه استثمارگر آذربایجان ممکن است با آن موافق باشد و بخشی از آن آن در این مبارزه تلاش بکند. نیروهای دمکراتیک و چپ و زحمتکشان مطالبات و توقعات زیادی دارند که تنها در استراتژی "حکومت دموکراتیک آذربایجان" نمی توانند به حقوق مطالبات خود برسند. برنامه سیاسی حکومت دموکراتیک آذربایجان چیست؟ محتوای آن معلوم نیست و کسی آنرا مشخص نکرده است. ساختار برنامه سیاسی و اقتصادی آن چگونه است. آیا حقوق کارگر و زحمتکشان، حقوق زنان و کودکان، جوانان و بازنشتگان، مریضها و ملل دیگر و غیره در آن چگونه خواهد بود؟ شاید شما جواب اینها را قبلا داده اید و لازم به تکرار نده اید.
نوشته شما خوب است و آدمها را مجبور میکند ضعفهای رفقای فرقه دمکرات مورد بررسی قرار بگیرند و استراتژی و تاکتیکهای درستی اتخاذ شود.
متاسفانه جریانات وابسته به ترکیه اساسا با فرقه دمکرات، پیشه وری و افکار رهبران پیشه وری غریبه هستند و اگر هم از 21 آذر صحبتی بکنند بخاطر بهره برداری سیاسی به نفع خودشان میباشد و تلاش میکنند 21 آذر و تلاشهای پیشه وری به فراموشی سپرده شود و یا فرقه و پیشه وری را جزیی از جنبش تورکچولق و ملی گرایی قالب کنند. امسال شاهد بودیم که جریانات ملیگرا کلا 21 آذر را به پشت گوش انداختند. نه مراسمی، نه مقاله ای و نه چیز دیگری ندیدیم و کسانی بندرت اسمی از 21 آذر بردند. خوشا بحال دولت مرکزی ایران!!
این استراتژی را چه کسی یا جریانی تعیین کرده است. ظاهرا استراتژی خوبی است اما قابل است و تضادهای زیادی را با خود حمل میکند. مثلا آیا برقراری حکومت دموکراتیک آذربایجان در دولت ضد دمکراتیک و مرکز گرای ایران ممکن است؟ آیا شما و خیلی ها به حکومت دموکراتیک آذربایجان در کشور مستقل باور دارید؟ یعنی تمایلی به استقلال و جدایی دارید.
اصلا چرا در برقراری حکومت دموکراتیک آذربایجان متوقف می کنید ؟ اگر شرایط آماده باشد چرا از برقراری دولت و حکومت سوسیال دمکرات یا اصلا سوسیالیسم بعنوان استراتژی بحث نمی کنید؟ ابتدایی ترین قدم آذربایجانیها رفع ستم ملی است که با برقراری استقلال متحقق خواهد شد. چون فدرالیسم مسئله ملی را حل نمی کند. اما رفع ستم ملی کل آرزو و آرمان آذربایجانیها نیست. یعنی استقلال بخش بسیار کوچکی از خواسته های یک ملت آگاه و آزادیخواه را تشکیل میدهد که ناسیونالیسم و طبقه استثمارگر آذربایجان ممکن است با آن موافق باشد و بخشی از آن آن در این مبارزه تلاش بکند. نیروهای دمکراتیک و چپ و زحمتکشان مطالبات و توقعات زیادی دارند که تنها در استراتژی "حکومت دموکراتیک آذربایجان" نمی توانند به حقوق مطالبات خود برسند. برنامه سیاسی حکومت دموکراتیک آذربایجان چیست؟ محتوای آن معلوم نیست و کسی آنرا مشخص نکرده است. ساختار برنامه سیاسی و اقتصادی آن چگونه است. آیا حقوق کارگر و زحمتکشان، حقوق زنان و کودکان، جوانان و بازنشتگان، مریضها و ملل دیگر و غیره در آن چگونه خواهد بود؟ شاید شما جواب اینها را قبلا داده اید و لازم به تکرار نده اید.
نوشته شما خوب است و آدمها را مجبور میکند ضعفهای رفقای فرقه دمکرات مورد بررسی قرار بگیرند و استراتژی و تاکتیکهای درستی اتخاذ شود.
متاسفانه جریانات وابسته به ترکیه اساسا با فرقه دمکرات، پیشه وری و افکار رهبران پیشه وری غریبه هستند و اگر هم از 21 آذر صحبتی بکنند بخاطر بهره برداری سیاسی به نفع خودشان میباشد و تلاش میکنند 21 آذر و تلاشهای پیشه وری به فراموشی سپرده شود و یا فرقه و پیشه وری را جزیی از جنبش تورکچولق و ملی گرایی قالب کنند. امسال شاهد بودیم که جریانات ملیگرا کلا 21 آذر را به پشت گوش انداختند. نه مراسمی، نه مقاله ای و نه چیز دیگری ندیدیم و کسانی بندرت اسمی از 21 آذر بردند. خوشا بحال دولت مرکزی ایران!!