گرامی، منهم آرزو میکنم بشر در

اعتقادات دینی رابطه ای ست بین شخص و خدایش، بدون اینکه به دیگری و حتی خود، آزار برساند.

اما متاسفانه اکنون این چیزها وارونه شده است. بشر با همه چیز شکنجه میشود . و میکند.
و زخمی و ناکام و له شده از دنیا میرود. انسان خود را توسط افکار و ابزار و منافع شخصی اش نگوبخت و نابود میکند.

در روی زمین مشکلات همه افراد بشر به هم گره خورد، همینطور که سعادت آنها بهم وابسته شده است. در این حالت، پیدا کردن راه حلهای سعادت آفرین نیز امری عمومی شده است.

متاسفانه به جای مشکل گشایی مسالمت آمیز و عمومی، بشر محیط زندگی خود را تبدیل کرده به جنگلی بدتر از جنگل حیوانات. و قانونی بد تر از قانون جنگل را اجرا میکند.
ما در چنین دنیایی زندگی میکنیم.

تاوقتی که فرهنگ انسان، کیفیت عموم بشری پیدا نکرده، خوشی مشترک را تأمین ننموده،قانون جنگل برما حاکم است.
کشتار و بدبختی را کاهشی نخواهد بود.