از صفحەی یکی از دوستان

ظاهرا چپ و راست این سپکتروم در نهایت به این نتیجه رسیده اند که جریان استقلال خواهی در کردستان عراق ساخته وپرداخته اسراییل است. همان فرمول منحصربه فرد، همان کیمیای معجزه گر عوام پسند که فرایند های پیچیده و بغرنج تاریخی را برای ذهن های توطئه باور و منفعل ساده می کند. خوب هر چه باشد این "روشنفکری خاورمیانه ای" است.
اما تاریخ نمونه های دیگری هم سراغ دارد: سال 1898- جمهوری سوم فرانسه، احساسات ملی در اوج . موج یهودی ستیزی در در حال گسترش. "آلفرد دریفوس" افسر یهودی تبار ارتش فرانسه چهار سال قبل در دادگاه نظامی به جرم خیانت به زندان محکوم شده و دوران حبس خود را در جزایر دورافتاده ای از مستعمرات فرانسه سپری می کند. به نظر می رسد ناسیونالیست ها و محافظه کاران در ارتش به هدف خود در برانگیختن احساسات عوام رسیده باشند. چه فرمولی بهتر از جاسوس یهودی در خدمت دشمنی مانند آلمان می تواند فرانسوی ها را متقاعد کند که فرانسه از داخل و خارج در معرض تهدید است؟
در چنین حال وهوایی است که در روز سیزدهم ژانویه 1898 "امیل زولا" نامه معروف " من متهم می کنم" را خطاب به به رییس جمهور فرانسه را در صفحه نخست روزنامه "طلوع" منتشر می کند و در آن ضمن دفاع از دریفوس به ایراد اتهام به ژنرالهای قدرتمند ارتش می پردازد. امیل زولا محکومیت دریفوس را "جرم علیه جامعه " می خواند و در جملات پایانی نامه می نویسد:
"من فقط یک هدف دارم و آن آگاه کردن کسانی است که در تاریکی (بی خبری) نگاه داشته شده اند...اعتراض آتشین من فریاد روح من است...". با این نامه و دفاع از یک عضو اقلیت یهودی، "امیل زولا" بود و نبود خود را در خطر می اندازد تا از عدالت به عنوان یکی از اصول خدشه ناپذیر جمهوری دفاع کند.
و این نمونه اصل "روشنفکر"ی است. اگر فرانسه فرانسه شد یکی از دلایلش "امیل زولا" ست و اگر خاورمیانه همان مانده است چون حشمت رئیسی و اسماعیل نوری عەلا و داریوش هومایون و تو کلی هارا دارد یکی از دلایلش همین روشنفکران جعلی است. کپیهای بی کیفیت از کالایی ناب و مقدس.