آری تا حدودی حق با آقای محسن کردی است، وقتی می نویسد؛ «...وقتی انقلاب گند میزند [نباید بگوییم] تقصیر شاه بوده...». اما با اینهمه آقای محسن کردی هم، نباید یک مطلب دو صفحه ای را با میزان قابل توجهی از اغلاط املایی جلو خواننده اش بگذارد. به گزاره زیر ایشان توجه کنید، عین متن ایشان را کپی کرده ام؛
«....پلهوی ها دیکتاتور بودند آری. اما به گفته دوست و دشمن محمدرضاشاه تا قبل از کودتای مصدق پادشاه مشروطه بود. اما دوبار به جانش سوء قصد شد و از آخر هم مصدق کودتا کرد. خب اگر قرار بر کشتن مخالف و کودتا باشد چرا او نکند؟ خییلی هم خوب کاری کرد. در زندگی کسی نمیتواند گل بی عیب باشد. پهلوی ها گل بی عیب نبودند اما گل بودند. که هزاران بار از لجن خمینی که شماها بر کشیدید بهتر بودند. این آخر عمری آقای دوارپناه شجاعتش را داشته باشید و اقرار کنید که اشتباه کردید با این انقلاب تان...»
و ثانی بر آن آقای محسن کردی چنان به راحتی از کشتن مخالف و کودتا سخن می گوید، که من خواننده را غرق در حیرت می کند. لذا لازم می دانم، که محض اطلاع آقای کردی بنویسم، بعدِ از "کشتن مخالف و کودتا" در ۲۸ مرداد سال ۳۲ بود، که محمدرضاشاه مصمم شد، که برای مقابله با "خطر کمونیسم" تمام صحن علن جامعه را، خالی از رقیب، در اختیار بخش تبلیغات حوزه های علمیه قرار دهد، به عبارتی دیگر، محمدرضاشاه به رویش مشروعه یِ شیخ فضل الله در پناه و سایه ی اختناقی که ایجاد کرده بود، کمک شایانی کرد.