با کمی دقت به شعارهای اعتراضات دیماه 96 نکاتی می توان دریافت: شعارهای سیاسی حاکی از نفی حکومت و نظام بسرعت مورد استقبال قرار گرفت و در کل کشور سر داده شد.
ناخودآگاه و در پاسخ به این سئوال درونی که : خب پس ما معترضین چه می خواهیم؟ شعارهای در حمایت از پهلوی ها هم سر داده شد که البته کمرنگتر بود ولی بسیار قابل تامل بود. این شعار بیش از هر چیز ناشی از مقایسه وضعیت کشور در ذهن و بیان والدین و بزرگترهای جوانان شرکت کننده یا خود سالخوردگان بود. نکته به اینجا پایان نمی یابد قطعا در ابعاد کلان شرکت کنندگان می دانستند و می دانند که سلطنت به تاریخ پیوسته ، پس چرا این شعار ؟
1. ابراز انزجار و مخالفت با رژیم
2. مقایسۀ بین بد و بدتر و ترجیح بد (سلطنت)
3. اعلام اینکه مردم اصلاح طلبان حکومتی و اپوزیسیونهای متنوع خارج از کشور را هنوز آمادۀ رهبری نمی دانند.
اینک توپ در زمینِ براندازان نظام (رهبری ائتلافی) است که:
راهها و روشها و ابزار مقابله با تکنیک های سرکوب حکومت را برای مردم بجان آمده آموزش داده و مهیا کنند. چون مردم تمایل شدید به حفظ جان خود و فرزندانشان دارند.(سرکوب اخیر افشا کنندۀ برخی تکنیک های نظام سرکوب بود.در تمام رسانه های ائتلاف برای تک تک روشها و شیوه های سرکوب برنامه تحلیلی مستند و روشهای مقابله تهیه و پخش شود)
برنامه های دموکراتیک خود را از تریبون قدرتمند یا رسانه های مختلف (حتی شبنامه) بگوش مردم برسانند.