Skip to main content

به دو اصل اساسی توجه کنیم:

به دو اصل اساسی توجه کنیم:
آ. ائلیار

به دو اصل اساسی توجه کنیم:
1-حکومت:
-هر حکومتی ذات اش « سلطه گری» و « خود بیگانگی» پروری ست.
به این دلیل هیچ حکومتی-چه دیکتاتوری باشد و چه دموکراتیک- قابل دفاع نیست.
به دنبال سیاستهای هیچ حکومتی نباید راه افتاد.
حکومت ها همیشه وظیفه مند اند، به نحو احسن باید کار کنند، حکومت ها همیشه به مردم بدهکاراند، همیشه قابل نقد اند. حکومت ها « حافظ» اند. حافظ نظم منحط« فقر و ثروت». و نابرابری حقوقی اند.بنابرین قابل دفاع نیستند.

2- ناسیونالیسم:
ناسیونالیسم در حد « حقوق خواهی ، برابری طلبی» مثبت است. اگر از این حد خارج شود،
میشود « توسعه طلب ارضی» ، و دارای خاصه های دیگر، که گام اول فاشیسم است.

** توضیح:
-جنبش کرد در چهار کشور ، جنبشی ناسیونالیستی ست، با حقوق خواهی، و « توسعه طلبی ارضی».
«حقوق خواهی» اگر از «چهارچوب» خود خارج نشود مثبت است. اما « توسعه طلبی ارضی» عملی ضد انسانی ست.

- اردوغان فردی اسلامیست است. سیاستهای دولت او خلاف مصالح جامعه ترکیه و همسایگان است.
شکافهای زیادی جامعه ترکیه را رنج میدهد: شکاف اسلامیسم-سکولاریسم، شکاف دیکتاتوری- دموکراسی، شکاف فقر- ثروت، شکاف ستم ملی در جامعه، سیاست خارجی نادرست و...

-مسئله ملی در ترکیه را هم اردوغان و هم کردها میخواهند از « راه نظامی» حل کنند که کار هر دو غلط است.
- عمل « توسعه ارضی » کردهای سوریه غلط و ضد انسانی ست. و تجاوز .
-حمله اردوغان به سوریه ، با جمع کردن اسلامیستها، و ارتش خود، طبق قوانین جهانی تجاوز به کشور همسایه است.
----
نه تجاوز اردوغان موجه است و نه تجاوز کردها. و نه حل مسئله ملی از راه « نظامی». ونه شکافهای موجود جامعه ترکیه و نه سیاست خارجی و داخلی اش.
-بر این اساس نباید از « حکومت ها و ناسیونالیسم ها» دفاع کرد.
----
هر دوی اینها (حکومتها و ناسیونالیسم ها) « آفت» زندگی مردمان بی گناه اند. فعال خرد مند و آگاه در همه جا کارش دفاع از حقوق همه مردمان مصیبت دیده است. بدون خودی و غیر خودی کردنها. نه دفاع از حکومت ها و ناسیونالیسم ها.
---
مسئله « پرستش سیاستهای ترکیه»، و « پرستش ناسیونالیسم کرد» ، که هر دو حاوی « سیاستهای غلط» زیادی هستند، شایسته یک فعال خردمند و آگاه نیست.