علاوە بر این، کردهای ترکیە

تأثیرات آن بر همپیوستگی ناتو.برای روسیە، درگیر شدن در سوریە فرصتی بود تا بە نفع خود در اروپای شرقی، کشورهای بالتیك، و شاید ماورای این و در مناطقی دیگر، زیرپای تمامیت ناتو را خالی کند.
حمایت روسیە از ترکیە در عملیات عفرین – با دادن اجازە پرواز و استفادە از آسمان منطقە و آشکارا محکوم کردن آمریکا بخاطر عملیات "یک جانبە" در تقویت YPG – مسکو میتواند ادعا کند کە لااقل بخشا بخوبی نقشەاش را ترسیم کردەاست. دو عضو ناتو یعنی آمریکا و ترکیە و حداقل نیروهای تحت حمایتشان میتوانند درگیر یك مناقشە خونین و درازمدت بشوند.بنابراین آنچە کە در عفرین اتفاق میافتد تنها در بارە آیندە کردها در جنوب سوریە نیست. بسیار فراتر از آنست. این میتواند منطقە را دگرگون کند – ترکیە، عراق و ایران بویژە – و همنچنین پیآمدهای عمیقی برای غرب دربر داشتە باشد زیرا کە با چالشهای یك روسیە با نفوذ روزافزون، دینامیك و دارای قابلیت در مصاف هستند.سرانجام وقت آن رسیدە است کە غرب با یك سئوال ناراحت کنندە مواجە شود؛ فرای بیانیەها و چرب زبانیهای حاوی وعدە صلح، ثبات و دموکراسی، آنها در خاور میانە بدنبال چە چیزی هستند؟ این البتە پرسشی بسیار دشوار است اما باید پاسخ بگیرد. در غیاب چنین پاسخی رویدادهایی کە در عفرین در جریان هستند، و آنچە کە ممکن است اتفاق بیفتد، مدام میتواند آبستن پیآمدهایی باشد کە بە نفع دیگران خواهد بود.
*** گارت ستنسفیلد پروفسور سیاستهای خاورمیانە در انستیتو مطالعات اسلامی و عرب دانشگاە اکستر