- منتشر کننده، منبع مقاله را طبق روش معمول خود نیاورده است. مثل اینکه موضوع « منبع » باید از فرهنگ نوشتاری حفظ شود . کار ، عملاً چنین معنی میدهد که « منبع» چیز بیخودی ست. و سخن هرچه بی منبع تر باشد مدرن تر، و شاید هم پست مدرن تر میشود. بگذریم...
----
نویسنده ی مقاله-مانلی- به نظر میرسد دوست دارد نظر خواننده را بداند. نمیدانم به این سایت هم نگاه خواهد کرد یانه؟ بهرحال موضوع « کسرایی، و حرفهایی که بعد از درگذشت اش میگویند»، از آنجایی که
به مسئله ی مهمی چون« هنرمند و سیاست» مربوط میشود، بسیار بحث انگیز است.
در تمام جهان، در فرهنگ ها مسئله « هنرمند و سیاست» جنجال برانگیز بوده است و خواهد بود.
در جهان سوم نیز معمولاً برخوردهای « حسودانه، مغرضانه، ناشایست» به این چیزها رواج دارد. و نقد اصولی نیز در میان این « برخوردهای مغرضانه» ایجاد سوء تفاهم میکند.
به خاطر « تربیت غلط جهان سومی و برخورد سیاسی» یا ایده لوژیک .
آنان « بدگویی میکنند که خط سیاسی خودشان را درست جلوه دهند». کسرایی بهانه است. آنان در واقع قصد تبلیغ « خط فکری» خودشان را دارند.
و قابل فهم است که « نقد اصولی» نیز در این میان نادرست درک شود.
عمدتاً ، نقد در میان جهان سومی ها، یعنی« بدگویی». چون نمیدانند نقد چیست. مخصوصاً موضوع مهم و پیچیده ای چون« هنرمند و سیاست» مطرح باشد.
از نظر من مانلی بهتر است به خصوصیات آدمهای جامعه ایران و « ادبا و هنرمندان و مانند اینها» دقیق شود.
کسرایی و هر هنرمند و سیاست گری را میتوان نقد اصولی کرد. اما آدم جهان سومی که به اصطلاح حتی یک روده اش نیز راست نیست، نقد اصولی را هم آموخته باشد نمی تواند « عمل» کند.