« ملی گرایی یکسو نگر »

ادامه:
« ملی گرایی یکسو نگر » نابرابری زاست. نقض حقوق دیگری را در بردارد. به برتر بینی راه میبرد.
آن بازتاب تبعیض است. یعنی تبعیض گرایی خود آگاهانه یا ناخودآگانه است.
اما برابر حقوق دیدن «همه فرهنگ های ملی»، و «جهان شمول دیدن ارزشهای انسانی آنها» ، پرداختن به این دستاوردهای بشری، چون گلهای الوان از گلستان معنوی بشریت، ما را به انسانگرایی عینی نگر و «ملی گرایی برابر حقوق» رهنمون میشود. اینجا دیگر « ملی گرایی » ماهیت خود را از دست داده رنگ میبازد و تبدیل به « بخشی از انسان گرایی واقع بینانه ی بشری» میشود که تعلق به جهان و بشریت دارد.

دوست دارم « من» خود را ، بشناسم، پویا کنم، حقوق اش را خفظ نمایم ، که جزئئ از « ما»-ی بشریت، ببینم اش. و شایسته ی «ما »ی انسانی باشد.