{ " این که چه نوع حکومتی بر سر کار بیاید، اهمیتی به مراتب بیشتر از سرنگون کردن یک رژیم است . زیرا در صورت نا آگاهی ، عدم تشکل و بی تجربگی ، حکومت به دست دشمنان دیگری خواهد افتاد" }
باری ، هر سرنگونی باید مضمونی داشته باشد که برای تحقق آن مضمون، امر انقلاب و سرنگونی صورت پذیرد.
کار آینده ی انقلاب ایران را نباید فقط محدود به رفتن آخوندها و پاسداران کرد؛ طبیعتا آخوندها سد نخست در راه تبدیل شدن ایران به کشوری مستقل و پیشرفته و آزاد و سرافراز هستند، ولی باید حواسمان شش دونگ جمع باشدکه پس از سرنگونی آخوندها، رضا پهلوی ، میراثخوار رضاخان قلدر و محمدرضا شاه منفور، با کمک امداد های غیبی و غیر غیبی امپریالیستی، قدرت را قبضه نکند و سلطنت مطلقه را در ایران حاکم نکند. به فرض محال اگر رضاپهلوی قدرت را در دست گیرد، پای امپریالیستهای غرب را به ایران باز می کند و بدتر از این آخوندهای پلید...
و حواسمان بیشتر باید جمع باشد که ناسیونالیستهای کوتوله ی قوم گرا ( مروجان سیستم فدرالیسم ارتجاعی ملی) به دایره ی قدرت سیاسی راه پیدا نکنند که قدرت گرفتن این مرتجعین مساوی است با تجزیه ی ایران.
باری ، اتحاد و ائتلاف سازمانهای کمونیستی و جمهوریخواهان(جبهه ی ملی ، کنگره سکولار دمکراتها، جنبش جمهوریخواهان دمکرات لائیک) با سازمان مجاهدین خلق ایران، ضامن پیروزی قطعی و نهایی جنبش انقلابی ماست.
☆☆☆ به امید پیروزی خلق قهرمان ایران☆☆☆