با درود,
به نظر بنده بعنوان یک ناظر که به هر دو گروه بعنوان مخالف رژیم و سرنگونی طلب احترام میگذرم, سه اختلاف اساسی بین مجاهدین خلق و آقای رضا پهلوی وجود دارد که لازم است حل شود.
۱. اگر به دموکراسی اعتقاد داریم انقلاب سال ۵۷ خواست اکثریت مردم بود و مردم آنروز همین مقدار می فهمیدند, کمااینکه ممکن است ۲۰ سال دیگر بفهمیم که تصمیم امروز ما هم اشتباه بوده, بنابرین هر دو باید بپذیرند که محمد رضا شاه بر اثر اشتباهات خودش مردم را به انقلاب کشید و انقلاب اجتناب ناپذیر بود و اشتباه نبود, بلکه انتخاب خمینی برای رهبری اشتباه بود.
۲. هر دو باید بپذیرند که زمان به عقب باز نمی گردد, تجربه ۲۵۰۰ ساله نشان میدهد که سلطنت بدلیل وجود ظرفیت دیکتاتور شدن و روحیه فردپرستی در ایران نهایتا به دیکتاتوری و سلطه جویی کشیده خواهد شد. بنابرین آقای رضا پهلوی میتواند در آینده کاندید ریاست جمهوری شود.
بنده با وجود احترامی که برای آقای رضا پهلوی قائلم, با درخواست ایشان برای شرکت در جنگ ایران و عراق مخالفم.
اگر ما قبول داریم که از سال ۱۳۵۷ کشور ما به اشغال خمینی در آمده, پس تهدید اشغال ایران توسط عراق نبود, و اگر قبول داریم این خمینی بود که شش ماه قبل از جنگ با تهاجم و جنگ لفظی و با در خواست از ارتش عراق برای شورش و سرنگونی صدام, خواستار جنگ بود. و به گفته خودش جنگ برایش نعمت بود.
پس میتوان این نتیجه منطقی را گرفت, که جنگ و بخصوص ادامه ان یک فتنه و بازی بود, جنگی که موجب سرکوب داخلی و تقویت خمینی شد. این جنگ بنفع هیچکس بجز در خدمت سیاست "صدور انقلاب" خمینی نبود.
درنتیجه هرکس که در این جنگ شرکت کرده بنوعی بازیچه خمینی بوده.
بنظرم در اینگونه مواقع یک ایرانی با خرد, میبایست احساسات ناسیونالیستی خود را کنترل کرده و وارد بازی دیکتاتورها نشود.
سوالم از آقای رضا پهلوی این است. اگر امروز بعنوان مثال دولت عراق, قطر و یا یمن و ... بدلیل دخالتهای نظامی رژیم ایران پیشدستی کرده به ایران حمله کنند, آیا باز هم ایشان حاضرند با درخواست مجدد از خامنه ای برای جنگیدن دوشادوش سپاه و بسیج شرکت؟
اگر جواب آری است, پس تکلیف ایشان برای مردم ایران روشن است, و اگر جواب نه باشد, یعنی دشمن اصلی خمینی بوده, پس ان درخواست اشتباه و ناپخته بوده, بنابرین حضور مجاهدین در عراق را باید مشروع و ضروری دانست.
با سپاس علی تاجیک