Skip to main content

اگر کودتا در ترکیه موفق میشد،

اگر کودتا در ترکیه موفق میشد،
آشچی
عنوان مقاله:
متن پیش رو سرگذشت دختریست که در جنگ با تاریکی جانش را نثار انسانیت کرد

اگر کودتا در ترکیه موفق میشد، ترکیه در مقابل این طرح ساکت می نشست و مضاف بر آن زمینه های ایجاد جنگهای داخلی یا سناریوهای وحشتناک دیگر در ترکیه و نهایتا تجزیه این کشور نیز فراهم می آمد.
بقیه از کامنت قبلی
مثال دوم، خطاب به آقای سلیمانی نوشته اید که «اما فراموش نکنید که همین سیستم تبهکار در عفرین، و در برابر نسل کشی های اردوغان ساکت ماند و آن بمعنی همراهی با اهداف مقطعی اردوغان بود و نه بسود کردها!»
بنا به آنچه نوشتم، چنین نیست و یا حداقل من موضوع را چنین ارزیابی نمی کنم: بعد از ناکام ماندن کودتای آمریکایی 15 جولای و تصفیه نسبی عوامل آمریکا از ارگانهای مهم ترکیه، این کشور سیاستی بیشتر ملی در پیش گرفت. یکی از این سیاستها همکاری بیشتر با ایران و روسیه در سوریه است که اصلا به مذاق آمریکاییها و البته اروپاییها خوش نمی آید.

با حضور همه جانبه عوامل آمریکا در سطوح مختلف تصمیم گیری ترکیه، این کار ابدا ممکن نمیشد. یک مورد دیگر خرید اس 400 است. یک مورد دیگر، همکاریهای فشرده تر با روسیه مثلا بر سر احداث نیروگاههای اتمی در ترکیه است و خیلی نمونه های دیگر که یکی از آنها عملیات شاخه زیتون هست. آمریکاییها امروز تقریبا می توانند در مورد این مانورها فقط غر بزنند. چون حکومت ترکیه کارتهای فراوانی برای بازی دارد. هر چه قدر هم که غیر انسانی، یکی از این کارتها مساله مهاجرین سوری در ترکیه است که فعلا پشت مرزهای ترکیه معطلند (فعلا داریم از رئال پلتیک صحبت میکنیم). یکی دیگر، موضوع پایگاههای استراتژیک آمریکایی از قبیل اینجرلیک است. مضاف بر همه اینها، آمریکاییها اصلا دوست ندارند که ترکیه به محور روسیه و چین نزدیک شود.
چه می خواهم بگویم؟ چیزی که قصد گفتنش را دارم این است که عملیات شاخه زیتون در عفرین، عملیاتی بود به رغم میل و خواست آمریکاییها. چرا که باز برخلاف تبلیغات سنگین موجود، مناطق کردنشین شمال سوریه و ی.پ.گ/پ.ی.د/پ.ک.ک کاملا خود را در خدمت سیاستهای آمریکاییها قرار داده اند و برای هرگونه همکاری و خدمت حاضرند. چه دلیلی دارد آمریکا بر علیه پیاده نظام خود عملیات بکند؟ دقیقا برای ایجاد کریدور انرژی مورد نظر آمریکاییها، آنها حتی بنا به گزارشات عفو بین الملل (و نه رسانه های ترکیه) ننگ پاکسازی قومی روستاهای عرب نشین را به جان خریدند
http://iranglobal.info/comment/98168
لطف کنید، یک لحظه قضاوتها و پیش داوریها را کناری گذاشته و این مقاله را مطالعه بفرمائید (اگر پیشتر نخوانده اید). من هم تعدادی کامنت پای مقاله گذاشته ام.
http://www.iranglobal.info/node/65508
سؤال مشخصی وجود دارد جناب چنگائی. آیا عملیات و اقدامات ی.پ.گ اقداماتی شایسته حمایت است؟ آیا ارزشش را دارد که کسی از انگلستان به سوریه برود و در این راه بجنگد و جانش را به خطر بیاندازد؟ آیا فعالیتهای ی.پ.گ در جهت و با نیت احقاق حقوق انسانی کردهاست (مثلا حق آموزش به زبان مادری، خودگردانی، حقوق مدنی برابر)؟
جواب من به این سؤالات منفی است. من امروز ی.پ.گ را ابزاری در دست امپریالیستها و قدرتهای بزرگ می بینم. پروژه ای جهت ایجاد اسرائیلی جدید با غصب زمین و آواره کردن مردمان دیگر. پروژه ای به غایت غیر انسانی، ناسیونالیستی و محکوم جهت مداخلات منفعت طلبانه در کشورهای خاورمیانه. کشورهای مختلف منطقه حق آن را دارند که در مقابل این پروژه که به نوعی کندن قبرشان است، بایستند. من از عملیات شاخه زیتون حمایت می کنم جناب چنگائی. امیدوارم نیاز به عملیات جدید و تحمیل رنج بیشتر بر مردمان بیگناه به وجود نیاید. امیدوارم کردهای سوریه از مسیر اشتباهی که در پیش گرفته اند برگردند. ولی امیدواریهای من به کاری نخواهی آمد چونکه بنا به گفته عصمت اینونو (دومین رئیس جمهور ترکیه)، حشر و نشر با قدرتهای بزرگ مثل این است که با خرس به رختخواب بروی. متاسفانه رهبری ی.پ.گ خود را یکسره در آغوش خرس انداخت و خیلی وقت است که عنان کار از دستش خارج شده.
بحث خیلی خیلی گسترده تر از آن است که در قالب چند کامنت بگنجد. من نیز نه قصد اقناع شما را دارم، نه وقت و توان شکافتن کامل موضوع را. صرفا امیدوارم موضوع چه از طرف شما و چه از طرف دیگر کنشگران چپ با دقت و ظرافت بیشتری بررسی شود و از صدور احکام مبتنی بر قالبهای ذهنی پرهیز شود.
من هم از شما تشکر میکنم.