یک نکته مهم که همیشه جدایی

هر اگاهی می داند هیچ دلیل منطقی برای ماندن این مناطق در ایران نیست. مناطق دیگر از یزد تا آذربایجان دیگر نشان دادند این مناطق جنوب بهره کشی کامل خواهند کرد. بیشترین شانس (منافع مشترک) بقای ایران از خراسان تا آذربایجان در کنار هم همین مناطق جنوب است. پس این توهم مردم جنوب در چارچوب ایران بتوانند کنترل منابع و سواحل داشته باشند صفر است. / اولین مرحله برای حل یک مشکل پذیرفتن حقیقت مشکل است. جنوب میخواهد هر چه بیشتر امتیاز بیگرد در مقابل بهره کشی ناخواسته از منابعش توسط بقیه ایران، بقیه ایران (البته در حال حاضر عمدتا اقلیت الیگارشی حاکم) هم میدانند اگر امیتاز دهی بیفتد توی فاز باج دهی ، تمام نشدنی است. / همان طور قبلا گفتند، فدرالیسم مُسکن موقت است برای کشورهای مثل ایران (با توجه تجربیات شکست خورده مشابه مانند اقلیم کردستان و کاتولونیا/ شرایط حنوب ایران شبیه این موارد است یعین حیت کاتلان ها در سیستم بسیار مدرن اسپانیا نیز خواهان استقلال بودند چون آنها سرانه تولید ثروت بیشتری داشتند و می گفتند چرا بایست مالیات دهندگان کاتالان جور بقیه اسپانیا را بکشند؟! همین دلیل است که جنوب ایران می گوید چرا جنوب پرآب و ثروتمند با آن همه ساحل و ذخایر فسیلی بیاید جور بقیه ایران بکشد؟!، چراعی که به خانه رواست، بردن به مسجد حرام است!)، این کشورها یا با اقتدار مرکزی میتوان حفظ کرد یا کلا از هم می پاشند و تجزیه می شوند. وضعیت اجتماعی و فرهنگی این قبیل کشورها عقب مانده تر از این حرفها است که بتواند مدل موفق دیگ جوشان ایالات متحده امریکا (دیکتاتوری انتخاباتی نخبگان-الیگارشی در چارچوب فدرالیسم اداری غیر قومیتی) را پیاده سازی شود. یعی اکثر مردم هم بخواهند دشمنان و فرصت طلبان نمی گذارند انجام شود.