مساله ای که همیشه مرا متحیر

مساله ای که همیشه مرا متحیر کرده است کینه شتری پهلوی پرستان نسبت به زنده یاد مصدق است که هیچ دلیل منطقی برای آن نمیدانم جز "جهول" و بدتر از آن "حماقت". تمام دوران زمامداری مصدق یکی دو سال بیش نبود و ۶۵ سال پیش ایشان بکلی از صحنه سیاست حذف و زندانی و طرفداران ایشان مضروب و مقتول و زندانی و فراری شدند و آنچه بر سر ایران آمد نتیجه مستقیم حکومت استبدادی "آریا مهر" بود و هست. در این ۶۵ سال دنیا زیر و رو گردید, امپراتوری اتحاد جماهیر شوروی نابود, اروپا متحد, چین به قدرت جهانی تبدیل و "جمهوری" اسلامی برقرار گردید ولی بینوایانی نظیر میر فطروس و جلالی و دیگران گمشده در زمان و مکان, نه تنها شب جمعه بلکه در مسجد را هم گم کرده و هنوز در توهم شتری خود غوطه ورند و هنوز میخواهند ثابت کنند که مصدق خائن بود و شتر کتآب روزولت و اعترافات مادام مادلین در اتاق را نمی بینند. یا مظهر العجائب. و رو که رو نیست .