جناب سازاخ گرامی،

شما سیاست های رژیم جمهوری اسلامی را سیاست های "جامعه فارسی" می نامید و از این راه تبهکاری های این رژیم جنایتکار را به "فارس ها" نسبت می دهید. این روش تحلیل شما بر اندیشه ای قوم پرستانه استوار است، که می خواهد بار فساد و جنایت را از دوش رژیم جمهوری اسلامی بردارد و بر دوش "فارس ها" بگذارد. شما می کوشید دعوای مردم ستمدیده ی ایران با رژیم اهریمنی جمهوری اسلامی را به دعوای "ترک و فارس" تبدیل کنید و نفرت قومی را برانگیزید. روشن است که رژیم جمهوری اسلامی از دزدان و جنایتکارانی تشکیل شده است که در میان آنها هم فارس، هم آذربایجانی و هم کسانی از دیگر قوم های ایرانی وجود دارند و به هیچ وجه یک رژیم تک قومی نیست. همچنین در 40 سال گذشته ده ها هزار انسان ستم ستیز فارس، در کنار ایرانیان مبارز غیر فارس، به دست همین رژیم کثیف کشته، شکنجه و زندانی شده اند. اما شما می کوشید که ریشه ی جنایت و فساد را "جامعه فارسی" و "زبان فارسی" معرفی کنید و با این کار از یک سو نقش رژیم جمهوری اسلامی را بپوشانید و از سوی دیگر دشمنی و کینه ی قومی را ترویج نمایید.
در پایان یادآور می شوم که آزادی بیان امتیازی انحصاری نیست، بلکه حقی است همگانی. پس همانگونه که شما دیدگاه خود را بیان می کنید، مخالفان شما نیز حق دارند دیدگاه خویش را بازگو و نظر شما را نقد کنند.
آنچه که من با آقای توکلی در میان گذاشتم، نظر من پیرامون ضوابط واگذاری امکان نشر مستقیم مطالب به شماری خاص بود، که به دید من ضوابط درستی نیستند، از جمله اینکه به دید من نفرت افکنان قوم گرا و نژادگرا نباید در یک رسانه ی دموکراتیک دارای امکان درج مستقیم باشند. زیرا در این صورت دروازه ی توهین به اقوام و دیگر گروه های اجتماعی باز گذاشته می شود و رسانه به ابزار هرز نویسی و خراش انداختن بر کرامت انسانی تبدیل می گردد.