متاسفانه روالی که بین برخی

این ادعاها نیازی به جواب ندارند.
«آزادی هزینه دارد»...«مردم...نثارگل به سرقبر شهدا می کنند.» خوب، جناب بامسی، شما لطف کنید از کیسه خلیفه نبخشید. شما بفرمایید شهید بشوید، من هم قول میدهم گل که نه، سالی یک دسته گل سر قبر شما بگذارم. چطور است؟ مثلا می توانید ابتدا از معرفی اسم اصلیتان شروع کنید. این جوری اولا به صداقت شما پی می بریم، ثانیا من هم متوجه میشوم که سر قبر چه کسی باید دسته گل بگذارم.
بدون احزاب، انقلاب شد، خیزش 88 و 96 شد...اولا که دوغ و دوشاب را با هم قاطی میکنید. هر کدام از این پدیده ها مختصات خاص خودشان را دارند. ثانیا، آخر و عاقبت اینها چه شد؟ آخر و عاقبت انقلاب چی شد؟ خیزش 88 و 96 پیروز شد یا سرکوب شد؟ من نمی گویم مردم به جان آمده حرکت نکنند ولی حرکت دیمی و کلنگی آخر و عاقبتی ندارد. مثالهایش را خودتان آورده اید.
ارتش سرخ وارد باکو شد...ارتش سرخ ذاتا در باکو بود، آن واقعه پیش درآمد یک عقب نشینی و خروج بود. امروز آرزوی لوایی این است که ارتش آمریکا وارد بشود و ما مستقل و پیشرفته و صنعتی بشویم! هورا! بعد هم کشور مستقل صنعتی آذربایجان جنوبی به آمریکا هواپیما و لپ تاپ و گوشی هوشمند و اتوموبیل صادر بکند و کارگران بوئینگ و اپل و فورد هم سماق بمکند. آمریکاییها به خاطر بدهی پدرشان به جناب لوایی و چشم و ابروی مشکی جناب بامسی، قرار است به قصد آزادی ما و اینکه بتوانیم به تورکی درس بخوانیم جان سربازشان را به خطر بیندازند، میلیاردها هزینه بکنند، بعد هم برای ما که حاجی زاده هستیم و حال تکان خوردن نداریم، دولت مستقل سکولار دموکرات آذربایجان جنوبی درست بکنند. توقعی هم نداشته باشند و بعد که کارشان تمام شد مثل بچه آدم سرشان را پایین بیندازند و رفع زحمت بکنند... خوب، اگر شما این جوری فکر می کنید که خوش به حالتان ولی انتظار نداشته باشید که همه مثل شما فکر کنند.