این نوشتار، همچون بسیاری دیگر از نوشته های آقای محمدرضا لوایی آلوده به گفتمان نژاد گرایی و نفرت افکنی قومی است. آورده است که: "ميرى لب بر تكثر مليت ها و نژادها و فرهنگ ها و مرزها مى بندد..."، یا: " سرآغاز گفتمان بر سر مليت و نژاد و هستى تورك ها زبان توركى است...". این همه تأکید بر نژاد، در جهان سده ی بیست و یکم، چیزی جز پس ماندگی سیاسی و فرهنگی و خوی نفرت و جنگ خواهی نیست. نویسنده بگوید که منظورش از "نژاد ترک" چیست و اصولاً چنین نژادی را در ایران امروز بر بنیاد کدام داده ی علمی تعریف می کند؟ آیا جز این است که پژوهش های علمی چنان همانندی نژادی ای در میان ایرانیان امروز نشان داده اند، که اصولاً سخن از وجود نژادهای متفاوت در این سرزمین بیجاست؟ به فرض وجود نژادهای متفاوت، آیا چنین تفاوتی سبب می شود که گروه های انسانی یک سرزمین را به خاطر نژادشان جدا از هم، بلکه دشمن هم بدانیم و تبلیغ کنیم؟
این نوشتار، همچون بسیاری دیگر
این نوشتار، همچون بسیاری دیگر
کاوه جویا
عنوان مقاله:
ملت ايران يا ملت هاى محروسه در ايران؟
طرح مسأله ی زبان و فرهنگ قومی در قالب تعارض نژادی و ستیز قومی، نشان از اندیشه ای انباشته از کینه و پس ماندگی دارد. چرا چنین اندیشه هایی باید در تارنمای ایران گلوبال پاداش داده شده، از امتیاز نشر مستقیم مطلب برخوردار شوند؟آقای محمدرضا لوایی، که به جای واکنش در برابر جنایات رژیم جمهوری اسلامی و ستم این دارودسته ی تبهکار بر همه ی ایرانیان، از هر تبار و اندیشه، مرتباً به نشر نوشته های بی مایه ی ایران ستیزانه می پردازد، بهتر است برای نمونه موضع خود را در برابر جنایتکاران کثیفی مانند ملا حسنی و نادر قاضی پور روشن کند. من همواره این شیوه ی آقای کیانوش توکلی را که کد تارنمای ایران گلوبال را در اختیار عناصر نژادپرست و نفرت پراکنان قومی می گذارد، لغزشی بزرگ و وجود چنین اندیشه های ضد بشری ای را در این رسانه مایه ی ننگ دانسته ام و می دانم. به نژاد پرستان و نفرت افکنان نباید امتیاز نشر مستقیم مطلب داد، بلکه اینان نیز باید همچون کاربران عادی ملزم شوند مطالب خود را برای مسؤول تارنما بفرستند.