بیش از صد سال است که چپ روس اندیش در ایران هدفی جز انقراض این کشور در سر ندارد .هدف چپ ایران را به زیر چکمه روس بردن است واین سیاست را با شعار خلقهای تحت ستم و زبان مادری همچو بیماری مهلک به جامعه آیران وارد کرد.محروم بودن از زبان مادری در قفقاز هنوز به چشم میخورد و نمونه آن مردم تاجیک از نوشتن به زبان مادری خود محروم هستند.از زمان جنگهای ایران وروس هیچ رابطه فرهنگی بین ایران و مردم قفقاز بخاطر سلطه وحشیانه دولت روس بوجود نیامده است.سخن هر ایرانی میهننپرست این است که فرهنگ مردمان أین سرزمینها بدست روس قصابی میشود.مسولیت این تخریب فرهنگی چه در ایران ویا قفقاز متوجه سیاست خارجی دولت های روس و عوامل آنها در ایران هستند.جریان چپ تیشه به ریشه فرهنگ ملی ایران در همه زمینه ها زده است.فرهنگ فقط در آزادی پرورش پیدا میکند وما شاهد بودیم در سال های پس از بهمن ۵۷ چپ چه رزالتی بکاربرد تا آنجا که
زبان پارسی دشمن هیچ زبانی نیست بلکه قدرت طلبی ودشمنی حقیرانه چپ عامل سیه روزی مردم ایران است.
بسیاری از چپ روان اکنون به تبه کاری های خود اعتراف وخود را گناهکار میدانند چرا که به پوچی باورهای خود پی برده اند واین خود یک پیروزی فرهنگی برای همه مردم ایران است. چه بسیار انسان های فداکار و فرهنگ دوست قربانی فریب چپ شدند .آیا با جنگ مسلحانه توانستند کمکی به زبان مادری خود کنند؟این همه گشته از هر سازمان و گروه نه در خدمت آزادی اندیشه بلکه درخدمت یک سراب بود یابه زبانی دیگر نامی جز استمنا فکری نداشت.