جناب ائلیار,

جناب ائلیار,
با عرض احترام, "هنر می جمله بگفتی, عیبش نیز بگو" که به زبان ساده یعنی آنچه فرمودید شرط لازم بود ولی کافی نبود. کسی "... که به دنبال انقلاب مشروطیت با کودتا به قدرت رسید..." کسی جز ظاهرا "قفقازی نسبی" نبود که ظاهرا در ملاقات با معبود هم حرفه خود به زبان ترکی صحبت کرد و سعی کرد آنچه را در ترکیه انجام شده بود در ایران پیاده کند. نمیدانم چرا این واقعیت تاریخی در گفتگوهای فارس - ترک نادیده و نا گفته میماند. بقیه کسانی که ذکر فرمودید نیز "مغز شسته گانی " بودند که به قول ولتر " “Those who can make you believe absurdities, can make you commit atrocities” و بر آنها حرجی نیست, آنها مانند خلق کثیری دیگر "ربات" بودند.

قصد من از مزاحمت اینست که بگویم برای من یک چهارم نسبی ترک, که آرزویی جز همزیستی مسالمت آمیز بین اخلاف اجداد خود ندارد, دمیدن بر آتش "فصل کردن"