سرکار یا جناب تبریزی,

سرکار یا جناب تبریزی,
لطفا در صورت امکان "دو بشنوید و یکی بیش مگوئید". برای حدود هزار سال ما در ایران "پان" نداشتیم, کمتر از صد سال پیش دوست نادان بیسوادی که نمیدانست "خلق را تقلیدشان بر باد داد" - که اگر میدانست چنین نمیکرد - زبان اختیاری را اجباری کرد و دشمنان دانا چنان به تخریب بهشت مسالمت آمیز ما پرداختند که ما در این صفحات جز "ما" و " آنها" چیز دیگری برای گفتن نداریم. این شاهکار هنر تبلیغات است که امروزه به چنان درجه کمالی رسیده است که بسیاری از جمعیت جهان آن میکنند که به صلاحشان نیست, یعنی بدون آنکه بدانند آلت دست شده اند, یعنی همین کاری که شما میکنید و بدون آنکه بدانید آتش بیار معرکه شده اید.