Skip to main content

قبلا جهت ذکر کلمات زشت پوزش

قبلا جهت ذکر کلمات زشت پوزش
peerooz

قبلا جهت ذکر کلمات زشت پوزش میطلبم چون چاره ای جز ذکر آنها نیست.
من چیز زیادی در باره جناب شفیعی کدکنی نمیدانم جز شعر معروف "به کجا چنین شتابان" و آنچه در ویکیپدیا در باره ایشان آمده است. ایشان تحصیلات حوزوی و غیر حوزوی داشته و دارای دکترای زبان و ادبیات فارسی از دانشگاه های فردوسی و تهران میباشند و در سال ۱۳۸۸ نیز به مدت ۹ ماه به زیارت پرینستون مشرف شده اند. با این سوابق آدم انتظار دارد که سخنان ایشان چیزی در سطح ادبی این مقام باشد.

در خلاصه نوشته ویدوی اخیر ایشان (http://parsianjoman.org/?p=6237 ) مطالب در هم برهم و به نعل و میخی ذکر شده است که منظور از آنها روشن نیست و مرتب کلمات "گور بابای زبان" و "با شکسپیر کُشتی گرفتن" و " شعر بند تنبانی" و بدتر از همه "شاشیدم به این زبان محلی خودم"میباشد. در فارسی کوچه بازاری و لات و لوتی وقتی میخواهیم به کسی توهین کنیم

نمیگویم "شاشیدم به این چیز", لفظ کلاسیک اینست که میگوئیم " ریدم به این چیز". مسلما استاد ادبیاتی که عمری در ایران گذرانده و فرنگ را هم دیده است باید به این امر واقف باشد. گمانم اینست که ایشان ظاهرا میخواسته اند به خیال خود این توهین را "مودبانه" ادا کنند و این شده است که میبینیم. شما هر جور بخواهید این پنبه را حلاجی کنید باید قبول بفرمائید که این لحن لاتی لوتی در شان یک استاد ادبیات نیست و ارزیابی آن به فرهنگ خود ایشان اینست که "ریدم به دانشگاهی که محصولش اینست". با عرض معذرت. ادامه دارد.